Beestenboel
6 augustus 2019 - Châteauroux, Frankrijk
Ik moet nog even een belevenis van gisteravond vermelden. Naast ons, overigens meer dan fijne hotel, lag een soort parkje. Een beetje verwaarloosd, iets wat je in Bodegraven niet zal tegenkomen. Daar wordt het plaatselijke groen perfect bijgehouden door de gemeentelijke plantsoenendienst. Maar goed, het parkje bij ons hotel. In dat parkje was ook een flinke vijver. Terwijl wij daar aan de oever stonden doken er opeens twee grote ratten op aan de oppervlakte van het water en kwamen op ons afzwemmen. In het hotel zaten wij op de 2e verdieping en ik kan je vertellen dat Wilma zich daar binnen een paar seconden had verschanst. Geintje natuurlijk, maar gerust was ze niet. In het hotel hoorden wij dat het de zogenaamde “waterkonijnen” waren. Die vinden ze heerlijk in Frankrijk. In Asterix en Obelix zeiden ze het al: “Rare mensen die Fransen”. Al denk ik dat zij het in het verhaal over de Romeinen hadden. Ach een vrije vertaling van mijn kant.
Maar de titel van mijn verslag is niet voor niets “beestenboel”, want we hebben er meer gespot vandaag. Net op het moment dat ik mijn twijfels had uitgesproken over mijn grote leidsman of –vrouw, lees Google maps, zag ik dat de voorgestelde weg veranderde van asfalt in een karrenspoor. Wilma had kort daarvoor gezegd: ‘hier zouden we weleens herten tegen kunnen komen’, want we reden door bossen en open velden. Ze had het nog geen 5 minuten geleden gezegd of er sprong opeens op 20 meter afstand van ons een hert over de weg die met gezwinde spoed rende over het pad dat ik volgens Google Maps had moeten volgen. Het leek wel of het hert ons wilde laten zien dat de weg echt wel begaanbaar was. Nou echt niet!
Wat nu? Kort ervoor hadden we vastgesteld dat we aardig in the middle of nowhere zaten. We hoorden niets om eens heen. Toch een aparte ervaring als doorgewinterde westerlingen. Terwijl wij op de T-splitsing aan het overleggen waren of links of juist rechts de juiste optie was kwam er op volle snelheid een groepje wielrenners aan. Wilma wenkte deze mannen en zij stopten direct, maar kwamen helaas ook niet uit de omgeving. Op dat moment kwam er ook nog een auto aan. Ook die werd door Wilma langs de kant gezet. Dus op de plek waar een tweetal minuten daarvoor een oorverdovende stilte heerste was het nu het toneel van een grote groep behulpzame Fransen (ze bestaan echt en ik ga er vanuit dat ik jullie al aardig aan het overtuigen ben!). De bestuurder van de Franse auto was wel een local. Wij moesten links, daarna rechts en tout droit. We vervolgden onze weg en lieten de wielrenners, die onder de indruk waren van onze tocht, achter. Toch mooi dat respect. Het zijn niet voor niets collega wielrijders.
O ja nog een keer de titel billijken. Kort daarna hebben wij vlak bij ons nog twee herten gezien en……….als klap op de vuurpijl zagen wij toen wij langs een meertje reden een grote vis boven het water uitspringen. Waar je allemaal niet blij van wordt als je al een tijdje op de fiets zit!
Juist doordat wij zo binnendoor reden duurde het tot kilometer 42!! voordat wij een cafeetje hadden gevonden waar we een bakkie koffie konden drinken. Best wel ver voor de 1e pauze. Hierna lekker doorgetrapt door het glooiende landschap met zo nu een dan een pittig hellinkje. Vlak voor Chauteauroux fietsten we langs het gelijknamige vliegveld. Het was ooit een Amerikaanse vliegbases en dat was nog steeds te zien. Echter in plaats van de straaljager stonden er nu vliegtuigen van Easy-Jet.
Het hotel van vandaag is eigenlijk een deceptie. Wilma had zich verheugd op een hotel in de stad, maar dat klopte niet helemaal. We zitten echt aan de buitenkant. Ook de ambiance rondom en in het hotel is oud en kan net. Ik moet overigens wel eerlijk erkennen dat de kamer wel netjes is.
Morgen horen jullie wel of we in de buitenwijken van Chauteauroux nog een restaurantje hebben gevonden. En of de weersverwachting van “weeronline” gelijk heeft gekregen. Er wordt voor morgen namelijk regen voorspeld!
A demain.
Gezelligheid van de dieren om jullie heen.
Joyce en ik wachten elke avond met spanning op het verslag van de dag.
Om in asterix en obelix sfeer te blijven zou ik wat toverdrank nemen vanavond want volgens mij staat het centraal massief voor de deur. Misschien dat abraracourix (lees barman) wat kan brouwen voor jullie.
Leuk dat het vandaag ook nog eens een beestenboel was, jullie maken echt wel aparte dingen mee.
Altijd weer verassend om tot de ontdekking te komen dat je te veel bij je hebt. Al aan DHL gedacht? 😉
Hoe was het weer vandaag dan?
Een ding is zeker ,het is tot nu toe nooit saai geweest,jullie maken elke dag wel iets mee en voor jullie zijn dat niet altijd leuke dingen, maar om te lezen is het WEL erg leuk .
Hopelijk is de voorspelde regen niet al te veel
We kijken er naar uit ,om te lezen wat jullie morgen weer tegen komen .
Weer heel veel succes kanjers
Over de helft nu... nog ff volhouden.. hopelijk laat je fiets je niet in steek Rico! Ik wens jullie superveel succes en plezier toe met het laatste 'stukje' :) X
Vous etes en France environ deux semaines maintenant. Donc je pense que tu parles la langue francaise tres bien maintenant, c'est pourquoi ma reponse est en francais.
Votre scenario d´écrire est formidable et les aventures que vous vivez sont fantastique et vous ne les oublierez jamais.
Vous etes des heros.
(Je ne pouvais pas trouver les signes accent grave-equ-et circumflex)
Afijn de rest vertel ik nog wel eens haha.. Ik lees straks weer wat jullie meegemaakt hebben:)