Harde wind

Gisteren liet de wind zich al aardig gelden, maar hoe later het werd hoe harder het ging waaien. Het voordeel van een harde wind is dat de natte spullen dan lekker snel droog zijn. Het nadeel is dat de bomen een kolere lawaai maakten. Zelfs het geluid van de muziek uit de bar aan de weg, die langs de camping liep, stierf weg door de harde wind. Wat ik meekreeg klonk erg gezellig. Het was dan ook zaterdagavond.

Ik heb mij op de zaterdagavond bezig gehouden met de planning van vandaag. 70 kilometer stond op het programma. Dat is niet zo erg, maar wederom kort na het vertrek zou ik weer een flinke heuvel voor mijn kiezen krijgen, althans volgens google-maps. Google-maps is voor 95 % een perfecte reisleider, maar er zijn trajecten dat ik nog liever een fransman achter op mijn lastdrager meeneem om de weg te vertellen.

Vanochtend stond er nog steeds heel veel wind. Toen kwam nog een nadeel aan het licht. Het viel niet mee om mijn grondzeil en mijn lichtgewicht tent op te rollen. Iedere keer als ik dacht dat het ging lukken vloog een van de twee weer weg. Eerst maar een paar flinke stenen gezocht en uiteindelijk zaten beiden in de zak die daar voor bestemd is.

Voordat ik de camping af reed vroeg ik de camping-mevrouw nog even of die steile “google” heuvel nu eigenlijk wel echt zo heftig was. Zij vertelde dat dit wel mee viel. Nou daar ben ik dan maar op gevaren. Google maps is niet altijd precies, maar de Fransen ook niet.

Nu moet ik zeggen dat het wel te doen was, al werd ik wel geholpen door een ware storm in de rug. Dat scheelde natuurlijk wel. Toen ik dan eindelijk een beetje op vlak terrein kwam was die wind er nog steeds. Weliswaar niet meer stormachtig, maar wel prettig aanwezig. Ik heb een tijdje gewoon 28 km per uur gemiddeld gereden.

Dan gaat het hard hoor. Ondertussen moest ik denken aan het nummer “Sous le vent” van Celine Dion en Garou. Dit nummer hebben we ook gedraaid op onze bruiloft. Een geweldig nummer. Ach, als je in je eentje aan het fietsen bent komen er allerlei dingen boven drijven en voordat je het weet ben je weer 5 kilometer verder.

Verder was het vandaag heerlijk fietsweer. Wind in de rug, een temperatuur van een graad of 25 en een flauw zonnetje achter de wolken. Genieten.

Trouwens nog even terugkomend op google-maps. Die had vandaag dus niet echt een goede dag. Hierdoor wel wat extra kilometers moeten maken, omdat ik verschillende malen op een weg kwam te rijden waar je uiteindelijk niet verder kon. De rode draad was wel dat ik 3x een militaire basis ben opgestuurd. Tot aan het hek uiteraard, want ze laten je toch niet binnen. Dan komt er weer een nadeel van de wind in je rug. Als je verkeerd rijdt moet je omdraaien en dan heb je de wind……….jawel tegen.

Nu krijg ik best wel vragen over het slapen op een matje in de tent. Van die vragen kreeg ik een deja-vu. Ooit ben ik een keer in Turkije op vakantie geweest. Tijdens die vakantie heb ik deelgenomen aan een georganiseerde toer door het binnenland. Uiteindelijk kwamen we in het geboorte dorp van de toerleider. Wij mochten toen binnenkijken in een huis van een ouder echtpaar in dat dorp. We kregen een geweldig mooi verhaal te horen hoe die twee bij elkaar waren gekomen. De man was wat ouder en had een oogje op zijn vrouw. Toen nog een heel jong meisje. De man moest het leger in, maar wilde voorkomen dat als hij terugkwam zijn vrouw door een ander was ingepikt. Dus was hij vlak voordat hij in dienst ging met haar gaan wandelen zonder dat er anderen bij waren. Toen zij terugkwamen in het dorp werden zij gespot. Dat was de opzet van de man, want nu was zijn vrouw onrein, ondanks het feit dat er helemaal niets gebeurd was. Een soort Me too gebeuren maar dan 60 jaar geleden.

Wat heeft dit nu met het matje te maken. Nou dat komt nog. Toen de man terugkwam is hij uiteraard met zijn vrouw getrouwd en nog steeds woonden zij gelukkig bij elkaar in hetzelfde dorp. Vol trots liet de man aan een 10 tal toeristen zijn woning zien, die uit twee kamers bestond. Een kamer waar de keuken, toilet, bankstel enz in stond EN een slaapkamer. In die slaapkamer stond 1 bed en er lag een matje. De man had in het leger een aantal jaren op een matje moeten slapen en daar was hij zo gewend aangeraakt dat hij niets anders meer wilde. Hij lag dus letterlijk aan de voeten van zijn vrouw. (ja dames!!!).

Nou het is een lang verhaal, maar het antwoord op de vraag over de mat is dat ik ook steeds meer ga wennen aan het slapen op het matje. Net zoals die Turkse meneer. Maar voordat Wilma gaat denken dat ik aan haar voeten ga liggen kan ik haar nu alvast mededelen dat ik niet buiten de luxe van een echt bed kan als die in de buurt is.

Vanavond trouwens heerlijk gegeten in het historische centrum van Arles.

Ik had kerrie mosselen. Echt heerlijk. De 1e dag dat ik kan zeggen dat ik perfect heb gegeten.

Morgen staan er maar een “paar” kilometers op het programma. Plusminus 40. Ik hoop dat het droog blijft, want de weersverwachting is dat het vannacht gaat regenen en blijft regenen tot morgenmiddag een uur of 4. Maar tot nu toe heb ik steeds geluk gehad. Dus ik hoop dat dit morgen ook het geval is.

A demain.