When I was 64!! (Beatles 1967)

Ik weet niet wat ik de laatste dagen met liedjes heb, maar vandaag stond ik op met het nummer “When i am 64” van de Beatles. Voor de jongeren onder ons was dit HET bandje zo'n 60 jaar geleden. Zoek het maar eens op. Dit liedje bleef de gehele tijd in mijn hoofd zitten. In vaktermen heet dat dan een oorwurm. Maar op zich is de titel is niet zo gek, want ik ben natuurlijk in september 64 jaar geworden. Toen ik daar al fietsend over nadacht kwam er best wel een dankbaar gevoel over mij heen. Dankbaar dat ik op deze leeftijd nog gezond genoeg ben om dit soort avontuurtjes aan te gaan. Gezondheid is niet vanzelfsprekend. Dat hebben wij, maar vooral Wilma aan den lijve kunnen ondervinden het afgelopen jaar.

Vandaag was het even spannend wakker worden.De weersverwachtingen voor de afgelopen nacht en de ochtend waren nou niet om over naar huis te schrijven. Direct nadat ik mijn verslag van gisteren naar jullie had gezonden, begon het te regenen. Niet echt hard, maar voldoende voor mij om mij terug te trekken in mijn tent. Onder het “genot” van het tikkende geluid van de regen ben ik snel in slaap gevallen.

Ik had mijzelf beloofd om uit te slapen. Ik hoefde immers maar een klein stukje te fietsen. Toen ik op de normale tijd wakker werd, omstreeks 08.00 uur, was het droog. Een blik naar de hemel deed veronderstellen dat dit niet lang meer zou duren.

Dus snel mijzelf gewassen en gestart met de grote inpaktruc. Een dagelijkse routine inmiddels van ongeveer 1,5 uur. En geloof het of niet, maar het was nog steeds droog. Een hoeraatje voor de weergoden, maar het werd gedurende de dag nog beter. Waar eerst tot zeker 16.00 uur regen was voorspeld heb ik geen druppel gezien. Sterker nog. Zo nu en dan liet de zon zich prominent zien. Toch lekker op een dag dat ik mijn regenjack bovenin de tas had gedaan.

40 kilometer was de planning.

In de ochtend kwam ik al snel terecht op een onverharde weg langs een kanaal bij Arles. In het begin best te doen. Ook een leuke route, maar het pad werd steeds smaller en uiteindelijk werd het een heel smal spoor tussen de groene vegetatie. Op een gegeven moment heb ik, met de van tevoren meegenomen gelamineerde kaart, een andere route genomen (een lusje!).  

De 40 kilometer werden er uiteindelijk 55. Dit was deels te wijten aan mijn persoonlijke lusjes. Wilma en mijn kinderen zijn wel bekend met deze lusjes. Maar er waren ook weer 2 google-map lusjes. Dit keer geen militair terrein, maar een terrein van de waterkrachtcentrale in en langs de Rhone. Gelukkig was daar een vriendelijke jongeman, die mij hierop wees.

Hierdoor moest ik even een andere route zoeken en geloof het of niet maar google-maps vond als alternatief een prachtig fietspad met onfrans asfalt (zonder kuilen en gaten) langs een muur. (zie foto)

Ik ben hier geruime tijd geen kip tegen gekomen. En dan ook nog een lekker windje in de rug. Het is natuurlijk niet alleen maar klagen over google-maps.  

Een van die lusjes (of omweg, zoals je wilt) bracht mij bij de “via Rhona”.

Een fietspad langs de Rhone, die Wilma en ik vorige jaar hebben gefietst vanaf onze vakantiebestemming Pont du Gard. Ik realiseerde mij dat ik Wilma best een behoorlijk stuk heb laten fietsen die dag.

En ja dan komt Avignon in zicht. Eerst nog even de brug over bikkelen. Uiteraard ben ik niet vergeten om naar links te kijken en een blik te werpen op de beroemde Pont d’Avignon. Vervolgens de stad ingereden en daar voor het pauselijke paleis mijn fietstocht afgesloten. Niets is mooier dan een zegen van de hogere machten! Een aardige Nederlandse mevrouw, die met haar kookclubje op vakantie was, heeft voor mij de finale foto gemaakt. (zie foto).

Na deze formaliteit was het de hoogste tijd voor een ijskoud biertje en waar kan je die het beste halen? Juist bij de Ierse Pub. Ik had een lekker plekje in de zon en ik heb gelijk maar een Iers gerecht besteld. Het heette Poutine. (zie foto).

Eigenlijk een bak patat met gesmolten kaas en spekkies en ook nog wat lof (die heb ik aan de kant geschoven). Het was heerlijk, maar ik heb slechts de helft kunnen op eten. Wat een bak voer zeg.

Ik heb dan ook direct besloten om het avondeten te beperken tot een bak gezonde en voedzame kwark. Deze kwark kon ik aanschaffen bij een gigantische Geant Casino supermarkt vlak bij het hotel waar ik vannacht slaap. Hetzelfde hotel als vorige week want daar stond mijn auto natuurlijk nog op mij te wachten. Ik kreeg zelfs dezelfde kamer. Mijn kamer zeg maar.

Ook de auto nog even afgetankt bij de supermarkt voor 1.85 euro. Dus de BMW, die weer blij was om mij te zien is helemaal klaar voor de terugreis.

A demain.