De drie C’s. (niet te verwarren met de 3 J’s)

Zoals gewoonlijk blik ik aan het begin van mijn verslag even terug naar de vorige avond. Ik had jullie nog niet verteld over mijn overnachtingsplek in Steenderen. Gisteren meldde ik al dat deze plek om de hoek van het proeflokaal lag. Nadat ik had aangebeld met één van de drie bellen op de Dorpsstraat 25 werd ik hartelijk ontvangen door Edith. Zij vertelde mij dat ik voor vandaag de enige gast was. Hierdoor had ik de beschikking over de gehele aanbouw. Dat hield in dat ik op de begane grond een grote serre

als woonkamer had en boven een grote douche, een wc (altijd handig voor mannen van mijn leeftijd) en een slaapkamer(tje). Perfect geregeld dus.

De eerste C betreft de C van Chinees eten. Edith gaf aan om half zeven het eten klaar te hebben. Terwijl in haar privé keuken de maaltijd stond te sudderen zat ze gezellig met mij te kletsen in de keuken van “mijn” aanbouw. Nadat ze de voortgang van de maaltijd had gecheckt kwam ze een beetje in paniek terug met de mededeling dat de rijst was aangebrand. Als alternatief wilde zij wat gaan halen bij de……………CHINEES. Of ik dat lekker vond!!! Haha. Maar goed dat het chinees restaurant in Hattem gesloten was gisteren. Zo zie je maar.

Na de maaltijd nog heel gezellig zitten kletsen over het werk van Edith, maar vooral over het werk van haar man. Hij kon daar boeiend over vertellen. Zo boeiend dat ik geen tijd meer had om nog  even bij het proeflokaal om de hoek langs te gaan. Dat was wel een beetje jammer, want de serveerster van vanmiddag beloofde mij dat er nog heel veel te proeven viel. Misschien wel een verstandige beslissing, want er moest natuurlijk weer worden gefietst de volgende morgen. Misschien een andere keer.

De tweede C betreft de cappuccino. Dat bleek vandaag een lastige kwestie. Nergens was er een terrasje waar ik mijn dagelijkse bakkie kon nuttigen. Ik moet wel eerlijk bekennen dat er in mijn 7e Hanzestad, t.w. Doesburg

ruim voldoende mogelijkheden waren om een bakkie te scoren. Het was echter pas 10.00 uur en ik zat pas een klein uurtje op de fiets. Ik vond het dus te vroeg en daar kreeg ik spijt van, want tussen Doesburg en Arnhem was er niets. Pas bij Arnhem, maar toen was het inmiddels 12.00 uur, kon ik dan eindelijk mijn cappuccino bestelen. Dat was in een restaurantje, dat was gevestigd in een voormalig gemaal.

Arnhem was overigens mijn 8e en laatste Hanzestad. Hier nam ik dan ook afscheid van de Hanzefietsroute en begon met het volgen van de rivier de Nederrijn. Deze route richting Bodegraven heeft nog geen naam, omdat ik deze route zelf heb gemaakt met de knooppuntenapp. Voor het gemak denk ik dat ik het maar “The Fox” route noem. Haha!

De derde C staat voor de Camargue. Camargue? Jawel. Ten zuiden van Arnhem langs deze Rijn is een parkachtig gebied waar je doorheen kunt fietsen. Hier loopt een behoorlijke kudde paarden los.

Net zo als in de Camargue een moerasachtige streek in het zuiden van Frankrijk. Het heerlijk zonnige weer en de loslopende paarden deden mij direct denken aan mijn beloofde land Frankrijk.

In dat zelfde parkachtige gebied stuitte ik ook op een tankenkazemat.

Wat is dat nu weer. Na de 2e wereldoorlog ontstond de zogenaamde “koude oorlog” tussen oost en west. Met de oorlog nog in het achterhoofd werden bij Arhem achtergelaten Amerikaanse Shermanntanks ingegraven en in beton gegoten. Alleen de geschutkoepel was nog boven de grond. De motor werd eruit gehaald en het kanon werd vervangen door een mitrailleur. Ik had er nog nooit van gehoord. Nu weten jullie het ook.

Ik liet mij net al enthousiast uit over het weer. Vandaag was het echt perfect fietsweer. Een heerlijk zonnetje en de wind dan eindelijk in de rug. Lekker zeg. Kon ik ook weer een beetje werken aan het gemiddelde. Dit was gezakt onder de 17 kilometer. Inmiddels is de 18 kilometer als gemiddelde snelheid weer in zicht. Goed voor de statistieken, maar niet echt belangrijk. Lekker fietsen dat is belangrijk.

Vandaag was de geplande afstand rond de 70 kilometer tot mijn overnachtingsplek in Wageningen. Nu zie ik bij verschillende mensen al een vraagteken op hun voorhoofd. Overnachtingsplek in Wageningen. Rico had in zijn “fietsalert” geschreven dat hij tot donderdagavond zou wegblijven. Inderdaad, maar Wilma had vanavond een programma en toen ontstond bij mij het idee om deze fietstocht met een dag te verlengen. Ik ga dus niet met de trein naar huis, maar gewoon met de fiets.

Door de wind mee was ik al snel in de buurt van Wageningen. Vlak voor de plaats heb ik een zijweg genomen richting de rivier de Rijn en ff heerlijk op een strandje in de zon gelegen. Sterker nog ……ik heb ook nog gezwommen.

Hierna was het nog maar een kippeneindje naar de woning van Mevr. Kok (familie van?). Hier heb ik een gezellige kamer en het ligt dicht bij het centrum, waar ik zo een leuk eettentje ga uitzoeken, maar dat horen jullie morgen.

Fijne avond toegewenst vanuit Wageningen.