Onduidelijkheid!?!?

Deze titel is natuurlijk niet willekeuring gekozen. Het begon al helemaal aan het begin van deze fietstocht op het station van Bodegraven. Dit klinkt misschien een beetje vreemd een fietstocht beginnen op het station, maar de start van mijn fietstocht langs de Hanzestede zou gaan beginnen in de Hanzestad Kampen. Om daar te komen moest ik daar eerst zien te komen. Dat doe je dan met de trein oftewel “de grote gele taxi”.

Nu weet ik dat je je tegenwoordig gewoon met je betaalpas bij de “pieppaal” kan aanmelden voor een treinkaartje, maar voor de zekerheid heb ik gisteren via het internet een kaartje voor mijzelf en The Fox gekocht. Deze kaartjes kan je dan uitprinten en dan heb je nog steeds een “echt” papieren treinkaartje. Dat vind ik prettig. Toen ik hiermee bezig was zei Wilma dat ik toch nog een beetje ouderwets was en voegde er gelijk aan toe of ik inmiddels geen recht had op “ouderenkorting”. Ze is echt lief hoor!

Maar waardoor ontstond nu de onduidelijkheid? Je moet je tegenwoordig bij binnen/aankomst op een station "aanmelden"bij een meldpaaltje. Deze geeft dan een piepgeluid en dat betekent dat je bent aangemeld en de trein in mag. Ik kwam dus vanmorgen met mijn uitgeprinte papieren versie van mijn treinkaartje bij het station aan en hield het kaartje  voor de paal. Helaas geen piep. Ook nog een andere paal geprobeerd, maar wederom geen piep. Natuurlijk ben ik gewoon met de fiets in de trein gestapt naar Utrecht. In Utrecht moest ik overstappen naar Zwolle. In die trein werd ik gecontroleerd. Ik vroeg de conductrice of het klopte dat mijn kaartjes niet piepten. En gelukkig....... dat was normaal. Ik had de kaartjes wel nodig om van het station af te komen via de poortjes. Het is maar dat jullie het weer weten!

In de trein heb ik ook een heel leuk gesprek gehad met Mbambe uit Tanzania. Hij was 20 jaar en geboren in Nederland. Zijn moeder is een Limburgse en zijn vader is een Tanzaniaan. Hij was nog baby toen het gezin ging verhuizen naar Tanzania. Hij sprak best een aardig beetje Nederlands. Sinds een jaar studeerde hij in Groningen. Hij vertelde o.a. hoe de politie in Tanzania te werk gaat. Als je niet luistert meppen ze er lustig op los wat meestal eindigt met een bewusteloze “verdachte”. Hij zorgde er in Tanzania dan ook voor om deze politiemannen niet voor de voeten te lopen. Toen hij pas in Nederland was deed hij dit onbewust ook. En juist dit gedrag viel de Nederlandse politie weer op. En zo hebben we geanimeerd zitten kletsen en voordat ik het wist zaten we in Zwolle.

Vervolgens had het openbaar vervoer wederom een onduidelijkheid voor mij in petto. Dit was op het station van Zwolle. Hier moest ik naar perron 12. Normaliter komt na perron 1, perron 2 enz. Zo dacht ik ook perron 12 met gemak te kunnen vinden. Maar in Zwolle ligt perron 12 in het verlengde van perron 1. Gelukkig had ik 8 minuten overstaptijd. Dus ik zat net op tijd in de trein naar Kampen.

Kampen was dus de 1e Hazenstad op deze reis. Tot een jaar of vijf geleden was ik misschien 1 keer in Kampen geweest, maar de laatste jaren heb ik Kampen regelmatig bezocht. Een van die keren lagen Wilma en ik in één van de havens van Kampen met ons bootje The Fox (ja ik ben best origineel in het verzinnen van namen). In die haven zat een meneer op een bankje, die de voormalige brugwachter bleek te zijn van de “brug met de gouden wielen”. Hij vertelde dat er 25000 blaadjes goud waren verwerkt in de vierwielen boven op de pijler van de brug.

In diezelfde haven vroeg ik aan de havenmeester of er een plekje was waar we mochten bbq’en. Hij wees mij de plek en vroeg direct of twee andere mensen ook gebruik mochten maken van onze bbq. Deze mensen, Duitsers, waren met een kano vanuit Duisland naar Kampen gevaren. Wat een kanjers. Behalve dat ze geen bbq bij zich hadden, hadden ze ook geen kolen bij zich. Zo wist ik direct dat ze niet uit het Rurhgebied kwamen. (flauw geintje). De man van het echtpaar sprak goed Nederlands. De vrouw was al heftig besmet met gsm virus. De hele tijd heeft zij met haar telefoon zitten appen.

Maar waarom heb ik het nu over de kanovaarders. Zoals jullie weten verblijf ik ook deze week weer bij mensen die aangesloten zijn bij “De vrienden op de fiets”. Dit suggereert dat hier alleen mensen die reizen op de fiets terecht kunnen, maar iedereen die zich met spierkracht voortbeweegt, zoals wandelaars en dus ook kanoërs zijn welkom.

Goed dan nu over het fietsen. Ook hier zo nu en dan onduidelijkheid. Ik rijd via het knooppunten netwerk. Normaliter is dit heel goed aangegeven, maar vandaag heb ik heel wat keertjes stilgestaan om op de knooppuntenapp op mijn telefoon te kijken of ik nog op de juiste route zat. Heb ik nog nooit gehad, maar The Fox en ik zijn natuurlijk niet voor één gat te vangen.

De route zelf was prachtig. Eerst door Genemuiden en vervolgens door de 2e Hanzestad Hasselt. Hier bij de bakker 2 lekkere krentenbollen en een cappuccino gehaald en vol goede moed doorgetrapt naar de 3e Hanzestad Zwolle. Wat een gave (fiets) is dat. Nagenoeg de gehele stad doorgereden via “fietsstraten”. En na Zwolle is Hattem niet echt ver meer. Onderweg kwam ik ook nog wat bijzonders tegen. Op een grasveldje langs de dijk waar ik overheen fietste zaten 3 ooievaars. 3? Jawel en deze stonden volgens mij symbool voor de uitbreiding van onze familie., want behalve Pauline en Marco, Liset en Manolis krijgen ook Sam en Sabine gezinsuitbreiding. Nou de ooievaars stonden er klaar voor.

Vlak voor het pontje richting Hattem was er een klein strandje aan een van de zeer vele kleine plasjes. Hier even van de zon genoten. Wat een feest vandaag. Perfect weer. Dan is het zeker niet op zijn plaats om te zeuren over het toch nog stevige tegenwindje. Die zorgde voor de verkoeling zullen we maar zeggen.

Na het pontje was het nog maar een kleine kilometer naar de 4e Hanzestad, t.w. Hattem. De plaats waar ik zou gaan overnachten. De 1e mogelijkheid waar je zou kunnen slapen bij het inrijden van Hattem was de plek die ik gereserveerd had. Ik wist niet dat het een woonboot was. Wat een mooie plek en wat een fijne koele kamer. Deze ligt immers onder de waterspiegel. Nu zul je mij niet zo snel horen zeuren over de warmte, maar dit voelde toch wel heel prettig aan. Een waar paradijsje aan het Apeldoorns kanaal.

Hattem is weer zo’n geweldig gezellig plaatsje, maar ook e⁷en plaatsje waar wat over te vertellen is. Het herbergt namelijk het Bakkerijmuseum en het Anton Pieckmuseum. Anton Pieck was een beroemde schilder, illustrator enz. Hij heeft o.a. het sprookjes bos van de Efteling ontworpen.

Zoals alle Hanzesteden kende Hattem een paar honderd jaar een grote welvaart. Om dit te beschermen werd de stad ommuurd met uiteraard een aantal poorten. Een van die poorten, de Dijkpoort,

is nog bewaard gebleven. Leuk om te weten, maar wat ik belangrijker vind is dat stijf naast deze poort een Bonbonatelier is gevestigd. Het water loopt je mond uit.

Zo weer een heel verhaal! Ik heb genoten vandaag! Tot morgen. O ja de gefietste afstand bedroeg vandaag slechts een kleine 50 kilometer.