In blijde verwachting?

Weer even terug naar gisteren. Mijn “bestie” Bart had voordat hij weg ging 2 restaurants aangeprezen waar ik bij het noemen van zijn naam wat korting zou kunnen krijgen. Het zal wel aan mijn beheersing van de Franse taal hebben gelegen, maar het ene restaurant kon ik niet vinden en het andere was een pizza “take-away” met binnen 1 tafeltje. Daar had ik dus geen zin in. Dus maar wat te eten gescoord in de supermarkt. Het werd een gezonde maaltijdsalade met uiteraard stukjes kip. Ter compensatie heb ik ook als toetje een bakje tiramisu meegenomen. Al met al een fijne avond maaltijd. En zo kon ik ook tegelijkertijd aan mijn (lange) verslag werken.

Ook wil ik graag vermelden dat ik in mijn appartement (op de bovenste verdieping) behalve een groot dakraam ook nog een heel klein raampje voor een gat in de voorpui had. In dat gat had zich sinds kort een duif, die in blijde verwachting was van 1 klein duifje, gevestigd. Er lag namelijk in een klein hoopje verzamelde stokjes, 1 eitje in het gat.

Ondanks dat de verleiding groot was om dit ei lekker voor mijn ontbijt te koken heb ik als grote dierenvriend mijn hand over mijn hart gestreken. Sterker nog, na een goed gesprek met mamma Duif

afgesproken dat ik de peetvader ga worden. Dus als je ooit een duif tegenkomt die Rico heet weten jullie waar die duif is geboren. 

Om 09.00 uur stond de dame van het verhuurbedrijf bij mij aan de deur om het appartement op gebreken te controleren. Na haar goedkeuring kreeg ik mijn 300 euro weer terug. Hans wij zijn te argwanend! Maar het was toch een beetje spannend.

Om 09.30 uur zat ik dus weer op de fiets. Het was vandaag een stukje koeler, maar toch nog best aangenaam. Lekker fietsweer. Het duurde even voordat ik de ViaRhona weer had gevonden, maar toen ging het als een speer. Hoezo als een speer? Vanochtend was de “Mistral” opgestoken. De Mistral is een koude, stevige wind, die altijd van noord naar zuid blaast en laat ik nu vandaag “toevallig” van het noorden naar het zuiden fietsen. Een flinke duw in de rug dus. Zo flink dat ik vandaag een gemiddelde van 20 kilometer per uur heb gehaald. Nog een voordeel is dat als de Mistral waait het meestal niet regent. Hoera voor de Mistral dus. Alleen jammer dat het een koele wind is. Als het goed is gaat de Mistral mij morgen ook weer helpen.

Op het traject van vandaag kwam ik langs veel plaatsen waar ik op door de jaren heen op vakantie ben geweest. Ik reed b.v. langs Loriol. De is de afslag naar de campings langs de Drome. Eén van die campings gaan Stefanie en Jeroen dit jaar met de mannen heen.

Ook kwam ik langs Montelimar. Hier hebben Wilma en ik 2 jaar geleden nog een klein weekje in een hotel verbleven. Leuk was dat toen wij Montelimar inreden er een wielerronde gaande was. Er was geen doorkomen aan. Ook de “Norwegian pizza” was daar heerlijk. En dan heb ik het nog niet gehad over de wereldberoemde Nougat.

Ook hebben we vanuit Montelimar het stadje Vogue ontdekt. Is een aanrader. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ook vandaag liep ik weer aan tegen het feit aan dat de ViaRhona een perfecte fietsroute is, maar je wordt overal langs geleid. Dus geen dorpjes waar je doorheen fietst, maar steeds er langs. Op de 80 kilometer van vandaag ben ik 1 keer door een dorp gereden. Hier heb ik gelijk een cappuccino gescoord en heb ik in de naastgelegen supermarkt een vers stokbroodje en een bakje “le vauche qui rit” gekocht. Morgen ga ik zo nu dan burgerlijk ongehoorzaam doen en wat afwijken van de ViaRhona. Ik wil namelijk door de poort van Orange fietsen. Dit hebben Wilma en ik 9 jaar geleden ook gedaan. Orange is namelijk eigenlijk een beetje van ons Nederlanders. Toch?

Na de 80 ViaRhona kilometer kwam ik aan op camping Rochecondrie vlak bij het plaatsje Viviers. Wikipedia leerde mij dat de naam van het dorp uiteindelijk is ontstaan uit een woord wat visvijver betekende. Het is een klein dorp, maar wel met een heel oud centrum en een mooie cathedraal. Deze kennis heb ik overigens niet alleen van wikipedia. Ik ben er namelijk ook nog doorheen gefietst. Ik moet heel eerlijk zeggen dat je er niet voor hoeft om te rijden. Aubenas, een wat meer bekende stad, ligt op 22 kilometer.

Op de camping heb ik een mooi plaatsje voor mijn tentje uitgezocht met uiteraard “elektricité”.

Voor minder doen we het niet. Ik ga straks de douches proberen (warm water als het goed is!) en vanavond ga ik uiteten om te vieren dat ik mijn 300 euro netjes terug gekregen heb.

Jullie gaan morgen horen hoe het diner en het voor de 1e keer weer slapen in mijn tentje, is bevallen.

A demain. (toch een heel stuk korter dan gisteren!)