Canal du Midi

Gisteren verliet ik jullie met de mededeling dat ik zou gaan eten in één van de vele visrestaurants. Nou dat is gelukt. Ik heb eerst even gezellig door de binnenstad gebanjerd en al snel had ik een restaurant aan het kanaal dwars door Sete gevonden. Het eten was helaas niet helemaal zoals ik het had voorgesteld, maar soms moet je dan erkennen. dat ik mij toch iets meer in de Franse taal zal moeten verdiepen of even iets had moeten doorvragen. Ik had een 3 gangen menu besteld met als voorgerecht een vissoep.

Deze was heerlijk. De 2e gang was volgens mij een gebakken visje, maar het bleek een gebakken INKT visje.

Best wel goed te eten, maar het was niet wat ik gehoopt had. Helaas. De 3e gang was een kaasplateautje. Het eten was dus niet slecht, maar toch een beetje een teleurstelling. Later merkte ik ook dat er het restaurant niet echt zuinig was geweest met de knoflook. Lekker, maar teveel zorgt voor mij voor een onrustige nacht. Dat viel overigens reuze mee.

Op mijn gemak teruggelopen naar mijn hotel en onderweg nog ff twee cola en een biertje gekocht. De cola gaat vermengd met water in de bidons voor morgen. Je zou het kunnen vergelijken met auto’s, die rijden op benzine en ik op het voornoemde mengsel. Rijdt perfect.

O ja ik heb nog niet over het hotel gehad. Dat zag er “veelbelovend” uit toen ik aankwam rijden, zie de foto.

Maar binnen en buiten was alles keurig netjes. Net gerenoveerd en geschilderd. Ik moest zelfs eerst mijn tassen van de fiets afhalen, voordat ik naar binnen mocht. Stel dat ik een nieuwe geschilderde muur zou beschadigen. In mijn kamer bevondt zich wel de beste douche van mijn hele reis. Heerlijk warm en lekker ruim. Top.

Om 07.30 uur ging de wekker en om 08.50 uur zat ik weer op de fiets en reed via de weg langs het kanaal Sete uit. Ik had van tevoren een beetje opgezien tegen de verwachte windrichting, t.w. noordwest en dat was precies de richting die ik op moest! En de windkracht was 4 pff. En dan kom je na Sete op een lange rechte weg tussen de zee en het Etang de Thau. Hier heb ik jaren terug ook al eens gefietst maar dan op mijn racefiets. En (Albert let op nu komt het beloofde verhaal nav je aanmerking dat ik MvdP wel bij kon houden!) ook die dag stond er een stevige bries tegen. Voor mij zag ik een andere wielrenner. Toen was ik nog op leeftijd dat ik probeerde iedere voorganger in te halen. Met heel veel moeite kwam ik eindelijk bij die wielrenner aan het wiel. Natuurlijk hijgde ik als een pakpaard van de inspanning. Dat hoorde die wielrenner en hij keek om, glimlachte naar mij en vervolgens zag ik zijn kuiten iets bollen en reed hij van mij weg alsof er geen wind en Rico bestond.

Iets verderop zag ik dat er een wielerwedstrijd was, namelijk de proloog van de Tour de l’Avenir oftewel de Ronde van Toekomst. Ooit was dat de amateureditie van de Tour de France, maar later was de Ronde alleen toegankelijk voor renners onder de 25 jaar. Bekende Nederlandse renners, die deze ronde in hun jonge jaren hebben gewonnen zijn Joop Zoetemelk, Gerben Karstens en Bouke Mollema, maar ook b.v. Laurent Fignon, Greg Lemond en Miguel Indurain.

Wat gebeurde er dus die dag jaren geleden? Ik was dus met heel veel moeite bij het achterwiel  van die wielrenner geraakt. Deze was achteraf gezien aan het inrijden voor zijn start in de proloog. Weet jij wie dat was? Ik niet, maar misschien wel Johan Bruyneel. Hij won in 1990 de Ronde. Albert de moraal van het verhaal is: Mannen als Bruyneel toen, maar zeker Matthieu van der Poel nu, rijden van je weg alsof je stilstaat.

Door dit lange verhaal ben ik alweer in Marseillan-Plage gearriveerd. De “lange” weg was een prachtig fietspad door het duingebied en dus viel de tegenwind mee. Marseillan is de plaats waar de 1e gezamenlijk fietstocht van Wilma en mij eindigde. Even op nagenoeg dezelfde plek een fotootje gemaakt.

Vervolgens werd ik een onverhard pad opgestuurd door google-maps. Lekker afgeschermd en dwars door de natuur. Weer viel op deze manier de harde tegenwind mee. Dus al snel arriveerde ik in Le Cap d’Agde. Wisten jullie dat dit een tijdje de grootste jachthaven van Europa is geweest? En langs deze gigantische “getrapte” haven loopt een even zo lange boulevard waar het in de zomers stikdruk is en je fijn kunt “pantoffelen”. Pantoffelen is een term, die ik heb geleerd van mijn “ex” (buurman) Frans. Pantoffelen is dus lekker rustig achter elkaar aan schuifelen b.v. over een boulevard. Ook in Agde ben ik verschillende malen op vakantie geweest. Ik heb hier zelfs mijn 30e verjaardag gevierd. Niet zolang geleden dus!!

Voorbij Agde werd ik riching Vias gestuurd. Ook lekker binnendoor. Steeds werd ik dus een beetje van de harde wind afgeschermd. Vias is eigenlijk één grote camping! Na Vias nam ik met weemoed afscheid van de Mediterranee om schuin omhoog naar Bezier te rijden. En wat schetste mijn verbazing ik werd door mijn vriend “google maps” langs het “Canal du Midi” gedirigeerd. Jaren geleden heb ik samen met mijn voornoemde “ex” buurman langs het het Canal du Midi gefietst. Toen zijn we gestart in de buurt van Toulouse en zijn wij geëindigd in de buurt van Narbonne. Het was een welkome verrassing dat ik nu ook het traject van Vias naar Beziers kon fietsen. Helaas had ik langs het kanaal wel de wind vol tegen. De laatste loodjes wegen het zwaarst zal ik maar zeggen. Rond 13.00 uur reed ik na 52 windkilometers triomfantelijk Beziers binnen. De finish van het fietsgedeelte van mijn reis.

In Beziers wachtte mijn trein naar Avignon waar ik vanavond weer zal slapen in mijn “klooster” en daar zal ik ook weer als het goed is herenigd worden met mijn tentspullen, die ik daar 2 dagen geleden heb achtergelaten. In Beziers had ik nog een beetje tijd om in de binnenstad te kijken.

Op een uitnodigend terras heb ik een lekker groot biertje besteld. Die had ik wel verdiend. Het grote biertje

had echter ook een grote prijs. 7 euro en 20 cent!!!! Wat een prijs. Dus voorzichtig aan genipt! Maar wel heerlijk van het zonnetje genoten.

Om 15.26 uur vertrok mijn trein naar Avignon Centre

en ruim 2 uur later arriveerde ik daar. Eerst wilde ik nog een treinkaartje voor de trein van morgen naar Vienne kopen. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Er was namelijk GEEN loket meer in het station. Dus moest ik met een apparaat aan de slag. Iedere keer zei dit apparaat dat er plaats meer was in de treinen naar Vienne. Uiteindelijk kwam ik er via een vriendelijke mevrouw achter dat ik NIET moest ingeven dat ik met een fiets reisde. Toen was er opeens plek in de TER trein naar Vienne. Voor de zekerheid nog even gevraagd aan een mevrouw van de Franse spoorwegen en die beaamde dat ik een goed ticket had gekocht. Ik moet alleen ff in Valence overstappen. Laat ik daar nou vlak bij een nacht hebben doorgebracht. Kent deze jongen dan inmiddels overal de weg? Na kaartaankoop snel naar “mijn klooster” gereden. Even speciaal voor Henny. Ik heb het even nagevraagd, maar het klooster is geen klooster, maar altijd een studenten huisvesting geweest. Ziet er beter uit als de “containers” in Leiden. Hier even lekker gedoucht in de minidouche om vervolgens in de binnenstad te gaan eten. Wat en waar ik vanavond ga eten weet ik al. Jullie horen dat morgen pas.

A demain.