Fietsbroek

Gisteren nadat ik mijn verslag de ether ingeslingerd had heb ik een rondje door dit toch wel idyllische dorpje. Nu is de benaming "dorpje" echt niet overdreven. Als ik doorgelopen had was ik binnen 20 minuten rond geweest en dan wel in slentertempo. Maar juist het slentertempo zorgde ervoor dat ik een heuse jeu de boules club tussen het groen ontwaarde.

Uiteraard “ohne” spelers, maar gezien het schema, wat tegen het clubgebouw aan hing, waren er regelmatig wedstrijden tegen de omliggende dorpen. Ohne had zelfs 4 teams. Uiteraard direct Hans en Joyce, beiden actief voor de Bodegraafse jeu de boulesclub, een appje gestuurd of ik contact moest leggen met deze Duitse topclub voor een heuse interland.

Tijdens mijn ronde kwam ik in het dorp ook een mooi bewaard vakwerkhuis tegen

en iets verder kwam ik uit bij een mooi bankje langs Die Vechte.

Hier heb ik lekker een tijdje in het zonnetje gezeten, want het buitengedeelte van mijn pension was de enige plaats in het dorp “ohne” zon. Helemaal in de schaduw dus. Maar vanaf nu ga ik stoppen met “ohne”, anders mag ik hier nooit meer komen.

Mensen die mij kennen weten dat ik altijd probeer de positieve punten te zoeken. En die waren er ook. Mijn kamer bijvoorbeeld. Hij was klein, maar ik had dan ook een één persoonskamer, maar alles was er en het was ook brandschoon. Het bed was perfect en ik kon vanuit mijn kamer zo de “schaduwrijke” tuin in. Ook was er een uitstekende schuur waar The Fox heerlijk de nacht heeft doorgebracht. In de oude kantine van de brandweer was nu de ontbijtzaal ingericht met een ruime keuken. Deze keuken mocht ik gebruiken om mijn maaltijd te bereiden. Ook was er een goed gevulde koelkast, waar lekkere koude biertjes lagen. “Fur die gaste” stond erbij. Alles bij elkaar werd het toch nog een fijn avondmaal.

Na het eten op mijn kamer naar het voetbal gekeken. Vooral Italie – Kroatie was echt wel een spannende wedstrijd om te zien. Ook over deze wedstrijd wil ik alleen maar vermelden dat die laatste goal niet had moet vallen. Ik hoop dat deze zin niet geldt voor de wedstrijd van vanavond!

Vanochtend trof ik een heel andere gastvrouw aan. Dezelfde mevrouw die gisteren geen tijd had omdat de kleinkinderen op visite waren was nu uiterst zorgzaam. Ze vroeg of ik toch nog wat had kunnen eten gisteren en bood mij zelfs extra broodjes aan voor onderweg. Het ontbijt wat inclusief was, was overigens meer dan perfect. Heerlijke broodjes, verschillende vleeswaren, veel soorten eigengemaakte jam en ik kon kiezen uit 3 soorten eieren. Ik heb gekozen voor de geklutste eieren. Heerlijk.

Na dit heerlijke ontbijt en de financiële afwikkeling van mijn verblijf kon ik The Fox wakker maken en hem opladen om vervolgens te starten met weer een nieuwe fietsdag onder een strakblauwe hemel. Hoezo mazzel!

Ik had mijzelf voorgenomen om in ieder geval Bentheim te bezoeken. Als regelmatig bezoeker van sites met leuke goedkope weekendjes kom ik deze plaats vaak tegen en ik ben er nog nooit geweest. Nu heet Bentheim eigenlijk BURG Bentheim. En een Burg heette zo omdat het gebouwd werd op een berg. Tsja dat merkte ik al snel.

Op de pedalen dus om in het gezellige centrum rondom de Burg een lekkere cappuccino te drinken. Mijn 1e pitstop dus al na 12 kilometer.

Na deze pitstop werd het zoeken van de juiste route best wel een dingetje. Soms kunnen er teveel knooppuntennummers staan. Ik moest dus regelmatig stil gaan staan om te kijken of ik op de goede weg zat richting het juiste nummer. Begrijpen jullie het nog?

Maar al snel zag ik een bord “Niederlande” 1 kilometer.

Mijn teller stond toen op 18,45 kilometer. Tel daar een kilometer bij op en ik reed met 19,45 op de teller Nederland binnen. Toeval? Als je in je eentje op de fiets zit ga je op vreemde dingen letten.

Ik was net Nederland binnengereden toen ik werd gebeld door mijn gastvrouw van vanavond. Zij wilde nog even checken of zij al had verteld waar ik de sleutel van mijn verblijf, een tuinhuis, kon vinden. Zelf waren zij namelijk vanavond niet thuis. Ik heb het al vaker vermeld, maar dit vertrouwen is echt iets waar ik best wel blij van word.

Behalve de strakblauwe hemel had ik ook meestal de steeds iets harder blazende wind meestal in de rug. Het ging dus na mijn gevecht met de knooppunten in Duitsland best wel snel met de kilometers.

Gisteren meldde ik dat het fietsen niet echt soepel ging. Ik ben er inmiddels achter waar dat aan lag. De eerste 2 dagen heb ik gereden in mijn fijnste fietsbroek, maar vlak voordat ik vertrok heb ik een nieuwe fietsbroek gekocht. Tijdens het kopen kwam ik er achter dat er behoorlijk wat variaties in soorten zijn. Ik had dit keer gekozen voor een variant die bestemd was voor meer dan 4 uur in het zadel zitten. De verkoper meldde mij toen dat als je regelmatig fiets een fietsbroek ongeveer een jaar of 3 meegaat. Die fietsbroek die ik de 1e 2 dagen heb gebruikt was een fietsbroek van 5 jaar oud en dus had ik gisteren na een kilometer of 40 gewoon pijn in mijn reet. Vergeef mij de taal maar dan is het maar duidelijk. Vandaag dus de nieuwe fietsbroek aangedaan. Wat een genot. Nergens last van. Een goede tip voor Peter met wie ik misschien samen een tocht ga fietsen. Als ik thuis ben schaf ik direct nog een zelfde fietsbroek aan.

Ik moet zo nog wel even knutselen aan The Fox. Mijn linker trapper kraakt en piept en draait niet altijd mee. Het is dat ik een innige band heb met The Fox, maar voor een fiets van net 2 jaar oud heeft hij al behoorlijk wat kuren gehad. Kuren die mijn oude stalen ros de laatste 15 jaar niet heeft gehad. Ach The Fox is net een Italiaans raspaardje. Je moet hem blijven bijhouden.

Het was vandaag een mooie route. Oldenzaal, Almelo en omstreken is een prachtig gebied. Na een kleine 70 kilometer arriveerde ik bij mijn overnachtingsadres in Wierden. Wat een leuk plekje.

Wat ooit een tuinhuis was is omgebouwd tot een “tiny house”. Heel hip tegenwoordig. Ik heb zelf een eigen terras.

En wat ook heel fijn was dat er een lekker koud biertje in koelkast klaar stond. Kortom een top plek.

Direct nadat ik aankwam heb ik op voorspraak van mijn gastvrouw een tafeltje geboekt bij de plaatselijke grillroom. Hier kon ik om 17.00 uur terecht. Ik moet natuurlijk rond 18.00 uur uitgegeten zijn en klaar zitten voor de wedstrijd tegen Oostenrijk. Die ga ik kijken in één van de kroegen hier in het dorp. Ik hoop dat het een mooie wedstrijd wordt met een fijne afloop. We gaan het zien. Jullie horen morgen hoe dat is verlopen.

Tot morgen.