Oops, He did it again.

Ik begrijp dat sommigen van jullie nu heel nieuwsgierig worden, maar de “he” is in dit geval mijn fiets, The Fox, voor intimi (jullie dus). Het heeft dus niets te maken met Britney Spears, alhoewel die ook wel eens minder briljante gewoontes herhaalt. Maar wat heeft dit dan met The Fox te maken en wat “did he again”. Ik zal jullie niet langer in spanning laten. Al fietsend bemerkte ik een onbalans in mijn fiets. Dit voelde ik vooral bij mijn stuur. Een paar keer mijn voorband tijdens het rijden bekeken, maar die zag er perfect uit. Natuurlijk kreeg ik vervolgens direct een deja-vu. Tijdens mijn fietsreis langs de Loire had ik al zoiets meegemaakt en toen bleek er een slag in mijn achterwiel te zitten. Dit kwam doordat er een spaak gebroken was. Een blik naar mijn achterwiel bevestigde mijn bange vermoeden. Shit. Hoe was dit nu weer mogelijk. Ik heb deze fiets juist aangeschaft omdat hij speciaal gebouwd is voor het vervoer van spullen, die je nodig hebt voor een lange fietstocht. En dat is vaak een behoorlijk aantal kilo’s.

Gelukkig is Nederland een echt fietsland en in het rijke bezit van veel fietsenmakers. Dus tijdens mijn lunchstop in het mooie Lemmer is mijn fiets weer gemaakt voor de somma van €26,50.

Goed de titel van mijn verhaal van vandaag is nu wel duidelijk. Dus kan ik beginnen met mijn belevenissen van de dag.

Het begon met een gezellig ontbijt. Met alle 6 !!! de gasten zaten wij gezellig aan de ontbijttafel. Iedereen had wel een mooi fiets-, of wandelverhaal. Jawel “vrienden op de fiets” is ook voor wandelaars.

Na het ontbijt gestart met de route van vandaag. Ik had uit het raam van mijn kamer al gezien dat het een natte wereld was en had dus mijn regenjasje al aangedaan. Bij de start miezerde het nog een beetje maar naarmate ik langer onderweg was begon het harder te regenen. 

Het 1e bekende dorpje dat ik tegenkwam was Workum. De stad van de kunstschilder Jopie Huisman. Er is hier een mooi museum met de werken van Jopie, maar daar had ik nu natuurlijk geen tijd voor.

Hindelopen was de volgende stop. Hier even een foto genomen van het restaurant waar wij 5 jaar geleden hadden gegeten samen met Remy en Irene tijdens onze Elfsteden fietstocht. Deze foto ook naar Irene gestuurd met de felicitaties voor haar verjaardag, want dat was vandaag! De hoeveelste verjaardag laat ik in het midden, maar 5 jaar geleden werd zij 60!

Inmiddels zeiknat mijn tocht vervolgd in de richting van Stavoren.

Ik begon nu aardig te verlangen naar een lekker bakkie met een puntje. Door al die regen heb ik vervolgens vermoedelijk een bordje gemist, want opeens reed ik het dorpje Warns binnen. Halverwege dit piepkleine dorpje zag ik een camping, die middels een groot bord aan de weg lieten weten dat zij heerlijke versnaperingen verkochten. Vol in de remmen (nou ja zo hard ging ik ook weer niet) en het paadje naar de camping opgereden. De dame, die later de eigenaresse bleek te zijn, beaamde dat zij voor mij een cappuccino met een punt appeltaart had.

Ik moest toen weer even denken aan een uitspraak van mijn vader. Hij zei altijd; “Als de nood het hoogst is, is de redding nabij”. Nou zal hij vast iets anders met nood bedoeld hebben, maar toch vond ik vandaag passen bij mijn situatie. En omdat de cappuccino echt lekker was, heb ik er nog eentje genomen. Ondertussen kon ik daar ook een droog shirt aandoen.

Het was na Warns dat ik ontdekte dat ik weer een slag in mijn wiel had. In the middle of knowhere ging ik natuurlijk geen fietsenmaker vinden, maar ik wist dat de volgende plaats Lemmer zou zijn. Hier zijn Wilma en ik een paar jaar terug met ons bootje geweest. Ik weet dus dat het een behoorlijke plaats is. Al was het alleen maar om de “Beer van Lemmer”, lees Rintje Ritsma, te kunnen huisvesten.

En inderdaad ik vond hier een fietsenmaker en zij waren bereid The Fox direct op te lappen. Ik moest er wel een uurtje op wachten, maar dat is in Lemmer geen straf. Ik heb hier heerlijk gegeten in een vistentje aan de doorgaande vaarroute midden in het dorp. Kibbeling en haring. Lekker bovenop de appeltaart met slagroom. Wie denkt dat je afvalt tijdens zo'n fietstocht heeft het mis. 😊

Na het consult bij de fietsendokter

ging The Fox weer als een speer. Alleen ikzelf niet meer zo. Dat kwam niet door het eten, maar door mijn knie. Voordat ik startte met deze fietstocht had ik last van mijn linkerknie. Deze is tijdens het fietsen helemaal genezen. Nu doet mijn rechterknie lelijk. Die echter krijgt dus dezelfde therapie als de linker en ik ga er vanuit dat het morgen alweer beter gaat. Welke therapie…….geen idee!

Na 90 !!!!! kilometer kwam ik dan eindelijk in Vollenhove. Deze plaats had ik speciaal gekozen, omdat dit plaatsje is vernoemd naar één van de Koninklijke Vip’s waar ik voor heb gewerkt. Leek mij wel leuk. Natuurlijk klopt er van dit verhaal geen bal, maar ik vond het wel grappig. Maar wat wel klopt is dat Vollenhove echt een heel mooi (haven) plaatsje is. En mijn overnachtingsplek is dat ook maar dan in het kwadraat. Wat een schitterende locatie. Ik ben hier vandaag de enige gast en heb een complete bovenverdieping met wc en douche tot mijn beschikking. Wat zal ik lekker slapen. Maar eerst eten. Het wordt waarschijnlijk een pizza.

Tot morgen.