De gele borden terreur.

Zo de 1e dag van mijn rondje rond het IJsselmeer zit erop. Bij aankomst stond er 91 kilometer op de teller. Dus de kop is er af. De dag begon bijzonder. Normaliter word ik bij het vertrek van mijn fietsavontuur uitgezwaaid door Wilma, maar nu stond ik Wilma uit te zwaaien. Die moest gewoon werken en vertrekt om 07.30 uur. Dat vond ik iets te vroeg.

Toch werd het niet echt veel later. Gisteravond had ik al alle spullen netjes in de fietstassen gedaan. Hier was ik snel mee klaar, want in plaats van 4 tassen had ik maar 2 (achter) tassen nodig om “al” mijn spullen kwijt te kunnen. Dit scheelde natuurlijk aanmerkelijk in gewicht.

Om 08.15 uur ben ik na een innig afscheid van Floris (de kat) vertrokken. De temperatuur was een behoorlijk stuk lager dan gisteren. Toen was het ruim 30 graden. Nu “’slechts” net boven de 20 graden. Met een lekker zonnetje prima fietsweer. Het enige minpuntje was de wind, die vandaag behoorlijk zijn/haar best deed. Zo nu en dan heb ik behoorlijk op de pedalen moeten staan, maar niet zeuren ik wil graag fietsen.

Om bij de “Zuiderzee fietsroute” te komen moest ik natuurlijk eerst een aanlooproute afleggen. Ik had deze route globaal gepland via de Meije, Wilnis, Waver, Ouderkerk en Diemen. Hier kwam ik het eerste bordje van de Zuiderzee fietsroute tegen. Maar denk nou niet dat ik deze route vloeiend heb kunnen nemen! Nee de grootste hobbel vandaag waren de “GELE borden”.

Het begon al in de Meije waar een groot GEEL bord meldde dat ik daar niet verder kon fietsen. Op het bord stond extra vermeld dat de afsluiting ook gold voor fietsers en wandelaars. Vermoedelijk hadden ze dat er extra bijgezet omdat ze wisten dat ik er aankwam. In de regel doe ik net of ik het bord gemist heb en rij dus gewoon door. Goede raad is duur. Ik heb dus de omleidingsroute gereden.

Nu is een stukje omrijden met de auto niet zo erg, maar met de fiets is dat toch lastiger, vooral als je weet dat er nog aardig wat kilometers aankomen. Maar ik was net weer op de geplande aanlooproute toen ik aankwam in het pittoreske Waverveen. Wie kent het niet? Hier stond ook weer een mooi GEEL bord met een aankondiging voor een omleiding. Handig was dat op dit bord vermeld stond dat de Seringenstraat (of zoiets) was afgesloten. Als frequent bezoeker van Waverveen (maar niet heus) wist ik natuurlijk direct welke straat ze bedoelden en waar ik die kon vinden. Bedankt GEEL bord!

Het is niet mijn bedoeling om alle GELE borden te gaan benoemen, want jullie begrijpen inmiddels wel de strekking van mijn verhaal, maar ik wil toch graag met jullie mijn nieuwe inzending voor de Dikke van Dale delen. De “GELE borden terreur!” Ik denk dat ik ver ga komen. “

Het fietsen ging vandaag best lekker. De aanlooproute was prachtig door het groene hart van Midden Holland en voordat ik het wist reed ik door Amsterdam. Maar wel een heel ander Amsterdam als ik gewend ben, namelijk het groene Amsterdam. In dit stukje Amsterdam rondom de Gaasperplas fietste ik door een soort park en kwam zo vrij snel in Diemen.

Hier vond ik dat ik wel een kopje cappuccino had verdiend. Toen ik langs mijn route een leuk koffietentje ontwaarde heb ik direct het remsysteem van mijn fiets getest. Nou daar is niets mis mee. Wat een leuk tentje. Toch had ik toen al een beetje argwanend moeten zijn, want de man die mijn cappuccino klaar maakte heette “Barristo”. Hij had er ook nog een lekker puntje appelgebak bij. De aanbieding van de dag. Toen ik moest afrekenen kwam het enige minpuntje van deze koffietent aan het licht. €12.-!!! Maar daarvoor had ik wel een heeeel lekker bakkie.

Het was zoals al eerder vermeld in Diemen dat ik het 1e bordje van de Zuiderzeeroute zag.

Vanaf hier kon het feest dus beginnen. De bekende IJsselmeerplaatsen Monnickendam, Volendam

en Edam volgden elkaar nu op. In Volendam een lekker broodje haring gekocht. Deze genuttigd op een bankje op De Dijk. Ondertussen goed opgelet of ik misschien een van de Volendamse bekendheden, zoals Jan Smit, Nick of Simon, Carola of Annie, kon spotten maar helaas niemand gezien.

Dan maar doortrappen en rond 14.00 uur was ik bij mijn vrienden op de fiets. Net op tijd, want ze stonden op het punt om wat boodschappen te gaan doen. Ze hadden mij rond een uur of 4 verwacht. Samen met hen meegereden naar de supermarkt in het dorpje verderop om wat proviand voor morgen te kopen.

Bij terugkomst kreeg ik mijn kamer te zien. Perfect. Keurig netjes met een eigen badkamer. En wat een aardige mensen. Zelf ook enthousiaste fietsers. Dus veel ervaringen uitgewisseld. Al pratende bleek ook dat beiden bij de politie hadden gewerkt. Tijdens onze gesprekken kwam ook naar voren dat zowel het restaurant als de snackbar op maandag gesloten is. Ik werd vervolgens spontaan uitgenodigd om mee te eten. Wat een service en wat een gezellige maaltijd. Hierdoor is het verslag van vandaag wat laat.

Tot morgen.