Een verhaal met 2 gezichten

Gisteren eindigde ik mijn verhaal met de belofte dat ik jullie zou gaan vertellen hoe het eten in het restaurant, en de 1e nacht slapen in de tent waren bevallen.

Ik ga beginnen met het eten. Voordat ik naar het restaurant ging heb ik eerst gedoucht op de camping. Nou ja gedoucht. “Oh nee he” hoor ik de vaste lezers al zeggen. Inderdaad het was weer koud. Zelfs steenkoud. De camping had een nieuw, maar “open” toiletgebouw neergezet. Alles gericht op de warme temperaturen tijdens het campingseizoen. Helaas was het campingseizoen net begonnen en moest het warme water nog een beetje de richting van de douchekop vinden. Het beetje wat er uitkwam maakte het alleen maar erger. Van dit beetje water werd ik namelijk nat en ik vertelde hierboven al dat het een open toiletgebouw was. In dit gebouw had de harde en koude Mistral dus vrij spel. 1 + 1 maakte dat ik weer een ijskoude douche had.

Jammer, maar ik liet deze koude douche niet mijn humeur verpesten. Ik ging immers uiteten. Het restaurant lag op nog geen 200 meter van de camping, maar voor het gemak had ik toch maar The Fox gepakt. Was die ook weer eens een avondje uit! Het eten in het restaurant was meer dan goed. Het begon al met een lekker bakje olijven en een goed glas rode wijn van de plaatselijke wijnproducent. Het voorgerecht was een warme geitenkaas. Heel smakelijk.

Het hoofdgerecht was Boeuf Bourguignon. Wederom heel lekker en als toetje een kaasplateau met plaatselijke kaasjes. Alles begeleidt met dezelfde rode wijn. Een topmaaltijd voor de prijs van, schrik niet, 22 euro!

Terug op de fiets naar de camping voelde het al behoorlijk fris aan. Ik besloot om 21.30 uur al in mijn slaapzak te kruipen. Helaas voelde dat niet echt warm aan. Na ruim een uur en wat gedraai toch maar besloten om een paar sokken aan te doen. Dit hielp maar een beetje. Na weer een uur een tweede t-shirt aangetrokken. Nog steenkoud. De slaapzak bleek toch echt een zomerversie te zijn. Maar ja ik lag nu eenmaal in de tent en ik kon verder nergens heen. FF later dan toch ook maar mijn lange broek erbij aangetrokken. Hielp wel iets, maar ik lag gewoon te rillen. Uiteindelijk ook nog mijn fleecetrui aangedaan. Iets beter maar nog steeds “uien”! Ik kon de slaap niet vatten en nadat ik mij rond een uur of twee afvroeg of ik dit mijzelf de volgende nacht nog een keer wilde aandoen. Was ik er snel uit. NIET dus.

Om 02.30 uur heb ik mijn laptop gepakt en al rillend de site van booking.com geopend. Natuurlijk had ik al een tijdje liggen piekeren wat nu wijsheid was. Eén ding was voor mij zeker. Ik ging niet meer in de tent overnachten deze reis. Het was gewoon nog te koud en dit werd versterkt door de Mistral. O ja en dan moet ik ook nog vermelden dat de camping stijf langs een zeer drukke provinciale weg lag en ook nog eens stijf naast de treinbaan, die de zuid-noord (of andersom) treinverbindingen verzorgt. Dus om het kwartier raasde er met veel kabaal een trein langs de camping. Ik zou haast zeggen door mijn tent!

Vandaag zou ik overnachten op een camping in Avignon en het was de bedoeling dat ik daar zaterdagavond ook weer zou overnachten om vanuit Avignon met de trein terug te reizen naar Condrieu. Ik was dus midden in de nacht op mijn laptop een plek aan het zoeken waar ik vandaag en zaterdag terecht kon. Ook zou het prettig zijn als ik daar dan tot zaterdag mijn kampeerspullen kon opslaan. Gemak dient de mens en ik was er echt klaar mee. Dus om 03.30 uur had ik een appartementje geboekt midden in het centrum van Avignon voor 2 verschillende dagen. Door deze geruststellende beslissing heb ik toch nog een uurtje of drie al rillend geslapen, want ik werd wakker van de wekker.

Gelukkig was de wind iets gaan liggen en kon ik op mijn gemak mijn tassen inpakken en de tent afbreken. Je begrijpt dat ik het douchen ff heb overgeslagen. Ondertussen was het wolkendek boven de camping langzaam donker geworden. En terwijl ik mijn tent aan het oprollen was begon het zachtjes te druppelen. Snel de tent in de zak gedaan en onder begeleiding van een druilerig regentje vertrokken vanaf de camping in Viviers. Als er nog lezers zijn die denken dat ik ooit nog deze camping ga bezoeken komen ze bedrogen uit! Maar dat hadden jullie al bedacht.

Genoeg gemekkerd? Nee, nog één dingetje. Ik reed weg met een druilerig regentje, maar na een paar kilometer werd het pas echt donker in de lucht. Het ging los. Gelukkig had ik een grote boom gespot waar ik aardig onder kon schuilen. Hij was echter niet bestand tegen de hagel, die gelukkig kort maar heftig uit de lucht kwam zeilen. Het zegt wat over de temperatuur!

Langzaam begon de wind zich weer te roeren. Zoals ik gisteren al vermeldde schijnt het niet te regenen als de Mistral waait. Dus het werd inderdaad droog en ik kreeg weer een fijne duw in de rug. Ook het zonnetje kwam er weer bij. Ik heb dus vandaag regelmatig heerlijke fietsmomenten gekend, namelijk windkracht 5 in de rug, het zonnetje aan de hemel en een fietspad als een biljartlaken.

De ViaRhona is over het algemeen een perfect aangelegd en goed aangegeven fietsroute. Complimenten.

Gisteren liet ik weten de ViaRhona even te verlaten om door de Arc de Triompf van Orange te fietsen. Heb ik natuurlijk gedaan en voor deze “detour” heb ik google-maps geraadpleegd. Grappig om te ervaren dat deze app je over allerlei soorten wegen stuurt. Ik heb zelfs dwars door het hoge gras gefietst, maar dat maakt voor The Fox niet uit.

Leuk om weer een foto van de Arc te maken.

Hebben Wilma en ik toen ook gedaan. In Orange heerlijk in het zonnetje in de gezellige binnenstad een broodje gegeten. Samen met google-maps weer de aansluiting met de ViaRhona gevonden voor het laatste stuk naar Avignon. Die stad is ondertussen echt wel mijn favoriete stad van Frankrijk geworden. Vorig jaar zijn wij ook nog in Avignon geweest en hebben ons als echte toeristen met de “open” bus laten rondrijden.

Bij binnenkomst van Avignon eerst het traditionele fotootje gemaakt van “De Pont”

om vervolgens een biertje te gaan drinken op het plein bij het oude Paleis van de Paus.

Ik moest namelijk even de tijd doden tot 16.00 uur. Dat was de tijd dat ik mij kon melden bij het appartement. Best wel even spannend. Waar kom je terecht. Bij aankomst bleek mijn appartement zich te bevinden in een soort oud klooster bestaande uit een aantal gebouwen, waar allemaal appartementjes in waren gebouwd.

Bij de receptie bleek al snel dat al mijn wensen konden worden ingewilligd, zoals het bewaren van de campingbagage en het “secure” stallen van mijn fiets. In het immense gebouw bevond zich ook een af te sluiten fiets schuur. Daar staat The Fox nu lekker te relaxen.

Ik heb mij voorgenomen om straks één van de meegenomen maaltijden op te eten. Op het pak staat dat het “chicken curry” is en 600 kcal bevat.

Gewoon wat gekookt water bij de inhoud van de zak doen en roeren. Ik ben benieuwd. Ik heb ff geen zin meer om de stad in te lopen. De zon is langzaam aan het zakken en dat geldt ook voor de temperatuur. Na 95 kilometer vandaag vind ik het wel oké en ik moet nog een beetje slaap inhalen.

A demain.