Isabel

Isabel.

Zoals ik gisteren in mijn verhaal al vertelde was ik uitgenodigd voor de bbq. De eigenaren van de B&B, Coralie en Arthur hadden ook nog een vriend uitgenodigd. Terwijl ik mijn verhaal zat te typen waren beiden druk bezig met de voorbereidingen.

Dat belette Arthur niet om regelmatig aan mij te vragen of ik nog een biertje wilde of misschien wel een wijntje. Het wijntje zou dan de regionale lekkernij zijn. Helaas was dit een rosé en dat vind ik niet zo lekker. Arthur had dus pech dat Wilma er niet bij was. Haha. De vriend van Arthur bleek een chef in een restaurant te zijn. Hij nam gelijk, nadat hij was gearriveerd, de “chef” positie in achter de bbq. Dus kon Arthur zich voor de volle 100% richten op het maken van zijn frietjes, wat weer de favoriete lekkernij was van de vriend van Arthur. Gelukkig zorgde Coralie voor de nodige vitamientjes. Zij had een ratatouille bereid. Veel groente maar best lekker.

Onder het genot van veel rosé en bier heb ik echt een heel gezellig avond gehad. Tijdens onze gesprekken in het Frans en Engels door elkaar kwam ik te weten dat Arthur geleerd had voor patissier en (brood) bakker, maar dat hij nu slager was. De vriend van Arthur, wiens naam ik vergeten ben, was dus chef en Coralie was landschapsarchitecte.  Verder kwam ik te weten dat Arthur de oudste van het stel was, t.w. 31 jaar, zijn vriend 30 jaar en Coralie 27 jaar. Nu hoor ik sommige volgers alweer denken wat moet ik met deze informatie? Nou eigenlijk niets, maar ik wilde het even vermeld hebben voor het volgende.

Op een gegeven moment vertelde Arthur dat hij de volgende dag om 04.00 uur moest beginnen. Coralie moet ook om 07.00 uur vertrekken naar haar werk. Ik had al laten weten dat ik “pas” om 08.00 uur wilde opstaan. Dat was dus helemaal geen probleem. Ik kreeg gewoon de sleutel van het huis met de mededeling om deze, na het afsluiten van de voordeur, bij mijn vertrek in de postbus te gooien.

Ik was een soort geroerd door het vertrouwen van dit toch nog heel jonge stel, die op mij een onbevangen en gelukkige indruk maakten. Leuk is om te zien. Ik heb er in ieder geval een positief gevoel aan overgehouden en dat werd nog sterker toen ik zag dat Coralie ook nog een lekker ontbijtje had klaargezet met een begeleidende brief waar alles te vinden was.. Het enige minpuntje van deze morgen was dat ik nog steeds geen bevestiging had gekregen van de “host” van mijn volgende B&B in het plaatsje met de mooie naam St Etienne-de-Montluc, t.w. ISABEL.

Geheel opnieuw opgeladen stapte ik dus op mijn fiets, die vandaag geheel in topvorm was. Geen losse spaken en zonder slag in het wiel. Nou dat merk je wel hoor. De 1e kilometers naar het plaatsje La Varenne afgelegd onder toezicht van “google maps”. Het was een heuvelachtig parcours, maar dat is goed om de juiste spanning in de spieren te krijgen voor de rest van de dag. En “maps” had vandaag geen rare fratsen in petto.

Bij La Varenne de officiële route van “La Loire en velo” weer opgepakt aan de zuidkant van de Loire. Een perfect fietspad. Bij Thouare-sur-Loire de brug overgestoken naar de noordkant. Ook dit was een perfect fietspad. Dus in no time reed ik Nantes binnen. Dat is best wel een behoorlijk grote plaats. Hier even afgeslagen om in het centrum een cappuccino te nuttigen.

(slechts 4€!) en een mooie foto te maken van de kathedraal.

Overigens nog steeds geen nieuws van ISABEL en ik was toch al aardig in de buurt. Dus heb ik er nog maar een extra bericht naar haar tegen aan gegooid. Na de “sightseeing” weer op de fiets gestapt en na een kwartiertje kreeg ik bericht van ISABEL dat haar accommodatie was vergeven. Hoe kan dit nou? Als de B&B op de site staat is deze nog vrij en als je dan reserveert wordt de B&B direct van de site van airbnb afgehaald. Ik vrees dat ISABEL dat even was vergeten.

Nou zongen Les Poppys, wie kent ze niet!, in mijn jeugd hartstochtelijk een prachtig nummer over ISABEL. Het heette “Isabel je t’aime”. Zoek het maar eens op. Nou ik je kan je vertellen dat ik vandaag echt NIET van Isabel hield. Onze liefde is over, want doordat ik niet bij haar terecht kon moest ik overgaan op plan B, namelijk een andere slaaplokatie zoeken. Die had ik al snel gevonden, maar die lag wel weer 18 kilometer verderop.

Met de auto is dit 2x gas geven, maar met de fiets is dit best wel een plusje. En deze extra 18 kilometer was ook een behoorlijk heuvelachtig parcours met als kers op de taart, na 75 kilometer, een klimmetje van 800 meter naar mijn overnachtingsplaatsje Savenay. Het hotel was dubbel zo duur als het verblijf van Isabel, maar was zeker de moeite waard. Ik heb een prachtige ruime kamer en douche. Het hotel heeft ook een restaurant. Daar kan ISABEL niet aan tippen. Of ik in het restaurant ga eten horen jullie morgen. Er is namelijk ook een pizzeria vlak bij. Morgen alweer de laatste fietsdag en als ik het goed heb gezien blijf het morgen weer droog. Ik mag niet klagen! Dat doe ik dan ook niet.

A demain.