Trainingsweek

Hoe kan je nu het beste mensen uitleggen dat je 2 keer vlak achter elkaar op vakantie gaat.  20 t/m 29 maart hebben wij een soort rondreis gemaakt, waarbij we de plaatsen Malaga, Granada, Nerja, Benemaldema en Sevilla hebben aangedaan.

Voor anderen voldoende om weer een paar maanden op te teren. Maar wij hadden begin mei nog een vakantie op de rol staan. We hoorden al mensen iets mompelen van “moet er niet gewerkt worden dan”. Helemaal terecht mensen.

Maar deze mei week is geen vakantieweek, maar een TRAININGS week. Zoals de trouwe lezers van mijn proza inmiddels weten heb ik in het vorige verhaal vastgesteld dat Wilma en ik “mooiweerfietsers” zijn.  Een blik op de weerkaarten laat ons al snel zien dat we het mooie weer in deze tijd van het jaar in het zuiden van Spanje moeten zoeken.

Vandaar dat we daar op zoek zijn gegaan naar een mooi gebied om een week lang te fietsen. Vooral gericht op het krijgen van kilometers in de benen en het kweken van zitvlees. We moeten per slot van rekening over 2,5 maand een maand lang op zo’n klein hard zadeltje bivakkeren.

Met dank aan Joost en Marja vingen we twee vliegen in een klap.  We mochten hun prachtige huis in Los Montesinos huren EN hun pas aangeschafte fietsen gebruiken.

9 mei vertrokken we dus vol goede moed vanaf Rotterdam naar Alicante. Helaas duurde dit iets langer dan gepland, omdat de Franse verkeersleiders vonden dat zij recht hadden op meer loon en dus maakten zij gebruik van een beproefd Frans recept namelijk STAKEN. Ondanks de flinke vertraging waren we nog net op tijd om onze huurauto op te halen.

De volgende dag had ik verzonnen om maar gelijk een flinke fietstocht te organiseren naar het mooie Elche, ook wel Elx genoemd. Bekend om de vele palmbomen.

Vol goede moed haalde ik de fietsen uit de schuur en bemerkte ik dat mijn fiets een slag in het wiel had. Ondanks het feit dat ik het gevoel had dat ik constant met de rem erop fietste hebben we die dag toch ruim 70 kilometer afgelegd met een temperatuur van rond de 30 graden. Leermomenten waren er ook. Blijven zorgen voor voldoende water en wat te eten en omhoog fietsen is behoorlijk  zwaar volgens Wilma zonder DE knop van haar elektrische fiets.

Die volgende dag een korte etappe gefietst om te herstellen van de rit van de dag ervoor. Dwars door het natuurpark van Torrevieja/La Mata gefietst. Nog steeds met de “rem” erop. Dit was een relatief korte etappe en dus lekker op het strand gelegen.

Ondertussen contact gehad met Joost. Hij gaf door dat hij de fietsen had gekocht in La Mata. De volgende dag direct naar de fietsenmaker in La Mata gegaan en hij beloofde ons dat hij de fiets nog dezelfde dag zou repareren en ondertussen kregen wij een prachtige andere fiets. Deze dag was het wat bewolkt en hebben we weer een flinke etappe gereden.  Gelukkig kwamen we langs het mooie shoppingcenter van La Zenia. Ik wil er alleen over kwijt dat mijn rugzak een stuk zwaarder was, en mijn portemonnee een stuk lichter. Ondertussen bericht gekregen van de fietsenmaker dat de fiets gerepareerd was. Dus de fiets direct opgehaald. Wat een perfecte service.

Of Wilma blij was met de “service” weet ik niet. Met de “rem” eraf ging mijn fiets bijna vanzelf. Na vier dagen fietsen hebben we er ongeveer 200 kilometer opzitten en voelen wij onze benen sterker worden en wordt ook het ongemakkelijke zadelgevoel steeds minder.

Wij gaan stug verder met onze “trainingsweek”. O ja we liggen natuurlijk tussendoor ook lekker in de zon op het strand, gaan lekker uit eten en is de drankvoorraad voldoende op orde!