Voor ons zelf

Vandaag een klein verslagje, want we willen sowieso voor onszelf weten wat wij iedere dag hebben gedaan. Onze reis is per slot van rekening nog niet helemaal afgelopen. Lang kan het verslag niet worden, want we hebben de gehele dag lui op een bedje van onze favoriete beachclub gelegen. Even voor de goed orde, we moeten natuurlijk nog wel even 5 km fietsen voordat wij daar zijn. Het is een rechte weg richting het strand. En jullie geloven het of niet maar tot nu toe ( al 2 dagen) hebben we in de ochtend als we naar het strand fietsen de wind in de rug EN als we aan het einde van de middag terug fietsen is de wind 180 graden gedraaid en hebben we de wind weer in de rug. Onvoorstelbaar. Vertel dit tegen een willekeurige scholier in Nederland die iedere dag op de fiets naar school moet en hij zal er geen reet van geloven. Zij hebben namelijk altijd twee keer per dag wind tegen!

Op de boulevard van St Cypriën, waaraan onze beachclub ligt zetten wij onze fietsen stevig vast aan een paal. Vandaag stonden de fietsen aan een paal, die wij kunnen zien vanaf onze strandbedden. Gisteren stonden wij een paal eerder en stonden de fietsen van andere mensen aan DE paal. Wilma vertelde dus gisterenmiddag vol trots dat zij de gehele dag zicht had gehad op “onze” fietsen. Helaas waren dat dus de fietsen van die andere mensen. Die hebben Wilma aan het einde van de dag bedankt voor haar oplettendheid.

De eigenaar van “onze beachclub” is een man, die wel heel erg lijkt op Zinadine Zidane, de voetballer van Real Madrid. Nadat ik mijn constatering met de eigenaar had gedeeld konden wij niet meer stuk en werden we regelmatig voorzien van een kannetje lekker koel water. Ook de lunch daar is heerlijk, maar toen we vandaag na een heerlijk dagje zonnen 65 euro moesten afrekenen waren we het direct met elkaar eens dat het maar goed was dat we hier geen 3 weken hoefden te vertoeven.

Qua temperatuur was het vandaag perfect. Het was soms zelfs zo warm dat ik de zee in ben geweest. Mensen die mij kennen weten dat dit niet zomaar gebeurt en het kan nog gekker. Ook Wilma is de Middellandse Zee ingelopen om af te koelen. Niet te lang, want ze moest weer snel terug naar haar e-reader, waar ze echt heel blij mee is.

Een ideale uitvinding zeker voor mensen die met de fiets reizen. Je hebt een stapel boeken bij je, maar die zitten allemaal in zo’n klein e-readertje. Met dank aan Madelon voor het leveren van een aantal e-books.

En dan was het vanavond onze laatste avond in Alénya. Een dorpje waar wij het gevoel hadden “thuis” te zijn. En dat vond Alénya ook, want ze hadden speciaal voor ons (ahum) een feestavond met live muziek georganiseerd. Heel aardig. Uiteraard moesten wij eerst ff eten, dus even kort de dagelijkse eetsoap. Wilma had een chevre salade en ik 3 spiesjes, 1 met merquez, 2 met canard en 3 met poulet en daar zat lekker patat met mayo bij. Net als thuis. Daarna een lekker ijsje.

Helaas kapte de muziek ermee op het moment dat ik afrekende en ondanks dat de mevrouw van het restaurant ons verzekerde dat het feest tot middernacht duurde, stopte de muziek er om 22.00 uur mee. Jammer ik had zo graag nog ff willen dansen!

Morgen vangt dus de reis naar huis aan. De trein vertrekt om 20.00 uur. Dus morgenochtend gaan we toch nog even lekker naar het strand. Met de eigenaresse van de B&B afgesproken dat we bij haar nog even mogen douchen, voordat we met de fiets naar het station van Perpignan gaan.

Misschien dus morgen een verslag, maar dat hangt echt af of er internet en/of stroom is in de trein.

A demain.