Bijna perfect...

Afgelopen ochtend vol goede moed vertrokken wij met een perfecte fiets. Een heerlijk gevoel. Het weer zag er goed uit. Een strak blauwe lucht, alleen de temperatuur was op 11 graden blijven hangen, maar dat mocht de pret niet drukken. Met een fleece merk je niets van die temperatuur. Hoewel je tijdens een afdaling behoorlijk snel afkoelt. Over de wind was er ook geen klagen. Slechts windkracht 2! Dan de heuvels, daar hadden we er best nog wel een paartje van, maar omdat de hierboven genoemde omstandigheden oké waren, was dit ook te doen. Waarom dan toch “Bijna perfect?”. Dat vertel ik later.

Eerst zoals beloofd onze vervolgserie over de avondmaaltijd. Die was gisterenavond best bijzonder. Omdat we redelijk ver van het centrum zaten (o.a. een flinke heuvel ver!) hebben wij dicht bij het hotel gegeten. En wat zat er op loopafstand………een McDonald's. Jawel. Wij liepen naar binnen en gingen vervolgens netjes staan wachten voor de balie (Dat deed je 15 jaar geleden, toen ik voor het laatst bij de McDonald's was). Gelukkig kwam er al snel een vriendelijke dame naar ons toe met op haar borst een naamplaatje met opschrift "gastvrouw". Zij liep met ons mee naar een “bosje” borden en daar liet ze ons zien hoe je middels een touchscreen je bestelling kon plaatsen. Sterker nog, als je een nummer indrukte werd die bestelling bij je aan tafel gebracht. Na een paar minuutjes waren ze er, onze Franse frietjes, een portie kipnuggets, een klein soort ei burgertje en 2 milkshakes, die geen milkshakes meer heten overigens. Het was een leerzaam diner. Ik kan nu tenminste up to date met mijn kleinzoon naar de Mac.

Gisteren kregen wij ook bericht dat “ons” artikel vandaag in het AD (de Alphense editie) zou staan. Inmiddels hebben wij die krant met het artikel erin al gezien. Heel gaaf.

Het fietsen vorderde gestaag vanochtend. Hoe kan het ook anders met zo’n fiets. Onderweg hadden we 1 “hick upje”. Tot nu toe waren er alleen verhalen over mijn fiets, maar vandaag liet de fiets van Wilma van zich spreken. Vast jaloers geworden door al die aandacht voor mijn fiets. Op het moment dat Wilma naar een hogere versnelling wilde opschakelen schoot de ketting eraf. 2 minuten en twee zwarte handen later zat de ketting weer op z’n plaats. Ondertussen heb ik voldoende kennis bijeen gesprokkeld voor mijn praktijkdiploma fietsenmaker of wat beter klinkt en past in het moment “Mecanicien de Velo”. Behalve de ketting liet ook de stroomtoevoer van de accu het tot tweemaal toe kort afweten. Ik kan je vertellen dat er dan wat paniek ontstaat, want mankementen hieraan is geen onderdeel van mijn praktijkdiploma. Maar met een stukje gezond verstand, en vaak is “resetten” de remedie, deed ook de stroomtoevoer het weer! Allemaal dus niet helemaal perfect!

En het werd nog erger. De naam van de overnachtingsplek is Villa Garonne Spa. Als je dit leest schept dit toch enige verwachtingen. Zo ook vooral bij Wilma. Die zag zich al verwend worden door allerlei lekkere baden, geuren, smeerseltje en…………..een lekkere massage. Dik verdiend zou ik zeggen. Ik heb nog even aangeboden om de massage zelf te doen, in verband met de kostenbesparing ahum, maar Wilma zei dat dit heel anders was. Jammer. Maar goed ik dwaal af.

De “Spa” bleek een flinke villa waar de beheerder een aantal kamers van verhuurde. We hadden dus ook een gedeelde badkamer en wc. Iets wat we eigenlijk nooit doen. Dit was dus niet echt duidelijk te vinden op de site. Wij arriveerden bij de villa om 13.00 uur, terwijl wij op de site van booking.com hadden aangegeven om 14.00 uur te arriveren, want op de site stond dat de “normale” aankomsttijd in deze Spa 17.00 uur was. Wij kregen van booking.com gisteren een bericht (nadat zij contact hadden gezocht met Jose de eigenaar) dat dit geen probleem was. Omdat 13.00 uur te vroeg was en alles was afgesloten bij de Spa zijn we doorgereden naar het centrum van Montauban, welke 4,5 kilometer verderop lag (Stond ook niet op de site. De Spa lag officieel niet eens in Montauban, maar een plaatsje ervoor). Het bezoek aan het centrum was overigens wel heel leuk. Het is precies zoals iedere stad in deze regio. De steden zijn ongeordend, lawaaiig en verre van gezellig, behalve de “Ancien Centre”. Zo ook hier. Echt leuk om eens te bezoeken.

Om de eigenaar niet teveel te laten wachten. Hij zou immers voor ons eerder open zijn, waren wij rond 15.00 uur weer terug bij onze Spa. Helaas was de Spa nog net zo afgesloten als 2 uur daarvoor. Ondanks bellen, roepen, telefoneren en sms’en bleef de poort dicht. We hebben ons dus maar vermaakt op het snikhete pleintje voor de poort (zie foto’s). Ik heb mijn fiets gepoetst (hij wordt niet alleen steeds beter, maar ook steeds mooier) en Wilma heeft haar 2e boek uitgelezen. Rond 16.30 uur ging opeens de poort open en kwam gastheer Jose met een alleraardigste glimlach naar buiten. Die koekenbakker was dus de hele tijd gewoon thuis geweest. Helaas moest ik mij van Wilma gedragen, maar “mijn vriend Jose” staat voorlopig met 3-1 achter. Dat was ook het probleem van PAOK Saloniki. Ajax gewoon door dus. Klasse.

Kortom. Het was weer eens zo’n dag dat het verwachtingspatroon niet helemaal klopte met de werkelijkheid. Goede tijden slechte tijden en dus niet helemaal perfect, maar “bijna perfect!”.

Eten doen we vanavond hier in de Spa. Daar kan Jose mee scoren, want we gaan zeker niet weer 4,5 km heen en 4,5 km terug naar het centrum van Montauban fietsen.

Wat nog wel leuk is om te vermelden (het verhaal is toch al lang!) is dat langs de route die wij vandaag reden diverse stalletjes stonden met fruit. Bij een van die stalletjes stopten we om de volgende bestemming in mijn Google Maps (wel een perfecte dag vandaag) in te tikken. Achter het stalletje stond een jong stel, die hun bewondering voor Nederland niet onder stoelen of banken staken. Echt leuk om te horen dat ons eigen kikkerlandje door veel mensen als heel mooi wordt gezien. En dat is natuurlijk ook zo. We kregen van het stel een heerlijke meloen voor onderweg mee. Wij hebben ze een lekker stuk Goudse kaas beloofd als zij in Nederland zijn.

Morgen weer 60 kilometer. Toulouse is dan de bestemming. We hebben een echt positief beeld van die overnachtingsplek, maar ja je weet maar nooit.

En die massage………..a demain.