Epiloog
25 augustus 2019 - Bodegraven, Nederland
Epiloog betekent letterlijk nog “nawoord”. In dit geval is het eigenlijk toch HET laatste verslag van onze reis. Een verslag waardevol voor ons, maar ook een verslag die ik jullie als trouwe volgens niet wilde onthouden. Want………………………..we hebben wel weer wat meegemaakt hoor. Het was echt een reis met hoogte-, en dieptepunten.
In het voorlaatste verslag “De trein” konden jullie lezen dat wij inmiddels in de slaaptrein zaten, die ons van Perpignan naar Parijs ging vervoeren. Dit was vooralsnog een hoogtepunt. We hadden geen idee hoe het precies in z’n werk ging, reizen met fietsen in de trein en als de fietsen dan staan waar ze horen te staan en ze hebt je bagage in de juiste “couchette” dan is dat een hoogtepuntje.
We hadden snel door dat een couchette bestemd is voor 6 personen en dat wij de middelste “slaaplaag” hadden. Toen we instapten zat er een jong stel (ook fietsers) in onze couchette. Zij hadden de bovenste “slaaplaag”. Wij hoopten allemaal dat de onderste “slaaplaag” leeg zou blijven. Dat zou voor een klein beetje bewegings-, en opbergruimte zorgen. Helaas rond 22.30 uur stapten 2 jonge dames met fietsen op de trein en nestelden zich in onze couchette. Onder het motto “Er gaan veel makke schapen in een hok” werd de nachtrust aangevangen. Grappig om te constateren dat de twintigers de relatief comfortabele slaapplekken hadden en de zestigers lagen dubbelgevouwen op de middelste “slaaplaag”. Dit was een leer voor de “volgende” (daarover straks meer) keer en zeker een dieptepuntje.
Vroeg in de ochtend, maar wel 40 minuten te laat, rolden wij het station “Paris Austerlitz” binnen. Weer een spannend moment, want vanaf hier moesten wij dwars door Parijs fietsen naar het station “Gare du Nord”. Ik had gisteren al geschreven dat ik uitkeek naar deze fietsrit. Het werd een mooie rit door een rustig Parijs, het was immers zaterdagochtend 08.00 uur. Onze ongeveer 6 kilometer voerde ons onder leiding van Google Maps langs o.a. de rivier de Seine en place de la Republique. Zonder twijfel een hoogtepuntje.
Gare du Nord is bijna net zo groot als de wijk Broekvelden in Bodegraven, maar een prachtig en brandschoon station. Hier moesten we de trein naar Lille hebben. Deze trein was heel druk en had maar één plekje waar de fietsen gestald moesten worden. Dat geeft stress. Ik heb hier dan ook even een kort maar heftig gesprek gehad met een redelijk vadsige medefietser met een IS baard. Ik heb toen gemerkt dat het niet uitmaakt wat voor taal je spreekt, maar dat de uitstraling voldoende kan zijn. Kort samengevat ik kan aardig boos doen als het moet. Maar dit was zeker een dieptepuntje. Overigens toen we de trein uit gingen uit Lille was er een soortgelijke soap alleen had ik op dat moment geen last meer van mijn vadsige medefietser.
Waarom deze stress. We hadden namelijk maar 20 minuten om over te stappen en ik kan je vertellen dat dit niet veel tijd is als je fietsen EN bagage uit en in een trein moet “prakken”. En daar komt dan ook nog bij dat je op een vreemd station niet precies weet waar je moet zijn en het kan zo maar dat je een trap op en af moet. Er zijn namelijk niet overal liften. Eigenlijk meestal niet.
Gelukkig kwamen wij op het station van Lille een conductrice tegen waar we aan konden vragen waar perron 12 was voor de trein naar Antwerpen-Berchem. Van haar hoorden wij dat wij dan naar het ANDERE station moesten. De info van de conductrice was echt een hoogtepuntje, anders hadden wij de trein naar Antwerpen nooit gehaald. Toch viel het niet mee om snel naar het andere station te komen. Zeker niet voor Wilma. We moesten omhoog om van het ene station naar het andere station te komen. Ik zag de roltrap en zette mijn fiets erop en zei Wilma hetzelfde te doen, maar dat ze dan wel ACHTER de fiets, die overigens volledig bepakt was, moest gaan staan. Mijn “reis” via de roltrap ging moeiteloos, maar die van Wilma kan ik het beste beschrijven als een act, die niet zou misstaan in het circus Toni Boltini. Ik maak een er nu een grapje van maar het was niet echt leuk. Wilma kon de fiets niet houden en deze sloeg achterover en hierdoor raakte zij bijna uit balans. Dit was echt een dieptepuntje.
Gelukkig waren er snel twee aardige Franse heren (daar zijn ze weer!), die Wilma te hulp schoten en haar met fiets en al tot bovenaan de roltrap brachten. Er was geen tijd om na te denken, hup op de fiets naar het “andere” station. Hier stond de trein al te wachten. Dus snel de fietsen en de bagage er in en pfff dat was ook weer gelukt. Verhit en bezweet ploften we neer en konden wij constateren dat Wilma behoorlijk geschrokken was, maar dat we deze “hobbel” toch ook weer hadden overleefd.
Nu had ik het hierboven over de leer voor de volgende keer. Jullie begrijpen dat die “volgende keer” bij Wilma allang ter discussie stond. Sterker nog een discussie was eigenlijk niet meer aan de orde.
Helemaal niet meer toen de overigens uiterst vriendelijke conducteurs van de trein naar Antwerpen vroegen of wij de fietsen wilden verplaatsen naar het speciale fietshok van die trein. Wij hadden de fietsen immers gewoon in de eerste de beste ruimte waar je instapt neergezet. Ze stonden dus in de weg. Weer de fietsen EN de bagage verhuizen. Toen was het voor Wilma zeker, NOOIT meer met de fietsen in de trein. Een dieptepuntje dus weer. Helaas.
Ik heb er vanuit de trein nog wel een belletje aan gewaagd naar de fietsvakantie winkel. Hier had ik mijn tickets geboekt. Ik heb hen gevraagd waarom wij zo vaak moesten overstappen, terwijl er directe treinverbindingen zijn. Het antwoord was simpel. Op die treinen mag de fiets niet mee en dat mag dus wel op de regionale treinen.
Ik ga jullie verder niet vervelen met nog meer overstap capriolen, maar opeens kreeg ik een appje van Pauline met de mededeling dat er werkzaamheden op het spoor tussen Leiden en Utrecht waren en er dus geen treinen reden. Vervolgens onze internetexpert Steef gevraagd of er alternatieven waren. Zij kwam met het geniale idee om in Gouda uit te stappen en het laatste stukje te fietsen. Met het prachtige weer eigenlijk een geweldige oplossing. Die paar kilometer erbij was voor ons een peulenschil en een symbolische afsluiting van ons fietsavontuur. We hebben ook nog een foto gemaakt bij het bord “Bodegraven” toen wij ons dorp binnen fietsten. Een hoogtepuntje dus.
Maar HET hoogtepunt met hoofdletters. Ik zal het nog een keertje extra typen “HOOGTEPUNT”. Toen wij de straat inreden hadden alle buren voor ons de vlag uitgehangen. Buurvrouw Anja zat op de stoep op ons te wachten om onze thuiskomst vast te leggen. Mooie afsluiting ook. Zij had ook ons vertrek vastgelegd. Met een brok in onze keel begroetten wij Jan en Anja, terwijl een aantal andere buren voor ons aan het applaudisseren waren. Wat een thuiskomst.
Misschien dat ik een deze dagen nog even wat cijfers aan jullie laat weten en dan bedoel ik de totale opbrengst van onze fietstocht voor het Alzheimerfonds, aantal volgers, bekeken pagina’s enz. Maar voor nu is dit echt het laatste (en langste) verslag van onze fietsreis.
Bedankt voor jullie warme reacties, appjes en aandacht namens Wilma en mij!
wat een belevenissen met die treinen en voor Wilma op die roltrap, goed dat er aardige Fransen zijn...
maar het mooiste was denk ik ook wel weer het moment van de straat in fietsen... wat een lieve buurtjes!!
We hebben genoten van jullie avonturen!! Dankje wel. En hierbij hopen we dat jullie een mooi bedrag hebben opgehaald!! 😘😘🚴🏼♀️🚴🏼♂️
Leuke afsluiting ook door de laatste paar km nog ff te fietsen en dan als op de "Champs Elysee" ingehaald worden, super.
Bedankt iig voor je mooie anekdotes en nogmaals chapeau voor jullie prestatie. Ik weet zeker dat ik Margreet niet zo gek krijg
WAT EEN FANTASTISCHE ONTVANGST DOOR DE BUREN!!
HARTVERWARMEND!!!
PROFICIAT, dat jullie de reis tot een goed én veilig einde hebben gebracht!
Diepe buiging en chapeau!
Wat een belevenis zeg met die trein. pffff
En wat leuk die vlaggen in de straat, eigenlijk had heel Bodegraven de vlag uit moeten hangen
Super trots op jullie 👍💪😍
Gefeliciteerd met de prachtige actie&resultaat!
Wilma, a demain!
Is het al bezopen om zo’n pokken eind te fietsen voor je lol (nou ja goed doel eigenlijk) begin ik toch te twijfelen aan jullie verstandelijk vermogen om met de fiets in de trein terug te reizen.
Ik zou voorstellen om volgende keer een “rondje” te fietsen en op de plek te eindigen waar je bent begonnen.
Ik hoor jullie argumenteren dat je dan niet zo ver komt, dan heb ik nog een handige tip, vraag een goede fietsdrager voor je verjaardag.
Ik zag gisteren in het AD een mooie route in Denemarken van circa 700 km, eindigt op het startpunt en je ziet alle eilanden en moet 4 of 5 keer met een pont.
Bon Voyage
We moeten snel een "brainstormsessie" organiseren.
Nogmaals ontzettend leuk dat jullie ons mee hebben laten leven met jullie geweldige reis. Lieve Rico en Wilma jullie zijn echt toppers! Dikke knuffel vanuit Leiden.
Zal je toch gebeuren bij die suffe roltrap. Ik herken het, in Zoetermeer moet je bij het station ook zo raar doen als de lift niet werkt (en dat gebeurt nog al eens). En dat van de ene naar de andere wijk.
Maar fijn dat jullie er weer zijn.
Scheelt een hoop stress.
Was het belangrijk sturen ze een herinering, zo niet was het dus niet belangrijk.
Werkt echt
Maar ik reageer vooral vanwege de treinreis die jullie moesten doormaken; helemaal herkenbaar! Ik denk oeps, had ik moeten waarschuwen? Maar ik dacht dat het misschien wel verbeterd zou zijn sinds 2003.
Ik had Wilma al verteld van mijn fietsvakantie met mijn man in 2003 vanaf huis naar Boulogne sur Mer, stukje Engeland en dan van Dieppe naar Parijs.
En dan inderdaad in Parijs tot de ontdekking komen dat je fiets alleen mee mag in de Thalys in een speciale tas waar de Hollandse stadsfietsen dus niet in passen zonder ze in tweeën te hoeven zagen. Ik had een verslag gemaakt hoe de terugreis ging, voor jullie om te weten dat er lotgenoten zijn: :)
Trein 2: Trein naar Parijs-Amiens. Was te doen want trein vanaf beginstation en geen trappen en liften oid nodig om op ander perron te komen. Rustig op zoek naar coupe voor fietsen.
Trein 3: Amiens-Lille. Fiets moest van perron via een trap omhoog en via een ander omlaag. Zo hoog als 2 etages. Ook nieuwe treinkaartjes kopen want we konden bij Franse spoorwegen alleen geholpen worden tot Lille.
Trein 4: Lille-Tournai. Tournai was een klein station, vanaf daar een kaartje kunnen kopen naar Brussel. Fiets moest in 1 van deze treinen opgehangen worden aan het plafond. Was erg zwaar met alle bagage!
Trein 5: Tournai-Brussel. Op Brussel weer kaartjes kopen voor de internationale trein naar Den Haag. Zou het één van de laatste treinen zijn?
Trein 6: Brussel-Rosendaal. Problemen bij Nederlandse spoorwegen, trein reed niet verder....
Trein 7: Roosendaal-Dordrecht. Steeds weer rennen naar de juiste fietscoupé, volle treinen, mensen die de fietscoupé bezet houden zonder fiets.
Trein 8: Dordrecht-Rotterdam. En toen waren we het zat en fietsten in de avond de laatste 20 km van Rotterdam naar huis in Zoetermeer.
Ik had genoteerd: Vertrokken om 7:30 me trein 1, thuis om 22:15 op 18 augustus 2003
Welkom thuis!