Het is tijd, de hoogste tijd

Andre Hazes zong het al en hij had gelijk. Het is tijd! Nog één keertje ga ik jullie lastig vallen met een stukje proza, het 46e  stukje om precies te zijn. En daar is het vandaag een uitgelezen dag voor. Buiten zijn regen en wind aan het vechten wie de meeste aandacht kan genereren. En juist deze weerselementen waren tijdens onze fietstocht vaak de bepalende reden of wij een goede of een minder goede fietsdag hadden gehad. Nu zijn diezelfde elementen de reden dat ik lekker thuis aan het “coconnen” ben en dus tijd heb om jullie te berichten over de afhandeling van de beloften, die wij hebben gedaan. En daar hoort uiteraard ook de financiële afwikkeling bij.

Direct na de fietstocht werden wij weer opgeslokt door ons hectische werkzame leven, maar ik kan jullie melden dat ik toch ruim een week nodig had om weer te “landen” in deze hectiek. Vier weken lang waren mijn enige “zorgen” de staat van onze fietsen, op tijd eten en drinken, de juiste route vinden en hoe zal de volgende overnachtingsplek eruit zien. En daar tussendoor waren wij aan het genieten van de wereld om ons heen. Lekker de hele dag buiten.

En dan………… is daar weer de dag dat je naar je werk moet en je direct wordt overvallen door al die mensen, die je een maand “gemist” hebben en van de 1e de beste gelegenheid gebruikmaken om hun vraag of probleem bij je neer te leggen. En dan heb ik het nog niet gehad over al die aardige mailers, die sowieso niet kunnen wachten tot je terug bent. Zij sturen hun “urgente” boodschappen alvast naar je toe en sluiten die boodschap dan af met een “Met vriendelijke groet", enz…. en dat waren er maar een kleine 400!

Inmiddels ligt de fietstocht alweer 4 weken achter ons en zijn we inmiddels ook een kleinzoon rijker. Dat laatste heeft hier natuurlijk niets mee te maken, maar wij zijn er zo trots op dat ik het gewoon even wilde vermelden.

Na terugkomst hebben wij al onze “verjaardagsponsors” het bericht gestuurd dat wij 1700 kilometer hebben moeten trappen om het beoogde doel Perpignan te kunnen bereiken. De snelle rekenaars wisten gelijk wat hun beloofde sponsorbedrag zou gaan worden. Om het bedrag te kunnen incasseren hebben wij iedereen een “tikkie” gestuurd. Jawel deze zestiger gaat echt wel mee met de nieuwe ontwikkelingen. Binnen 1 dag hadden wij van iedereen het beloofde bedrag binnen. Klasse!

Toen kwam de volgende stap. Het inlossen van onze belofte aan de Lorentzhof in Leiden. Het verzorgingshuis waar mijn vader zijn laatste jaren heeft doorgebracht. Wij wilden de Lorentzhof iets aanbieden als blijk van waardering voor de zorg aan mijn vader. Rita, de persoonlijk begeleidster van mijn vader, gaf aan dat de afdeling wel heel graag een nieuw programma voor de “tovertafel” wilde hebben. De “tovertafel” is een soort diaprojector die boven een tafel hangt. Hij projecteert afbeeldingen op een tafel en met deze afbeeldingen kunnen de bewoners dan interactief aan de gang.  B.v. een puzzel in elkaar zetten. Rita liet weten dan graag het programma “Nostalgie” te willen hebben. Na een “paar” telefoontjes en wat mailtjes (daar heb je ze weer!) met “vriendelijke groet” heb ik uiteindelijk zo’n programma kunnen aanschaffen.

Zaterdag 21 september 2019 was het “Wereld Dementie Dag”. Wat een toeval! Natuurlijk hebben wij juist die dag aangegrepen om het programma officieel aan te bieden aan de Lorentzhof. Om 11.00 uur werden wij verwacht op de afdeling Sterrenwacht, waar mijn vader was verpleegd. Het was best weer een beetje vreemd om door de gangen van de Lorentzhof naar de Sterrenwacht te lopen. Maar op de afdeling wachtte ons een waar ontvangstcomité. Rita en haar collega’s  waren aanwezig en de bewoners zaten al klaar aan de “tovertafel”. Vervolgens hebben wij onder het genot van een hapje en een drankje samen met de bewoners een spelletje gespeeld en wat herinneringen aan mijn vader opgehaald. Wilma en ik hebben hier beiden echt een fijn gevoel aan over gehouden. We hadden niet voor niets al die kilometers gefietst. Voor ons was het een prachtige afsluiting van een geweldig avontuur. De foto’s van de overhandiging zijn te zien op de site.

En dan nu echt het laatste. De finale afrekening. Zoals jullie weten hebben wij op 2 manieren geld bij elkaar gefietst.  

Eén gedeelte was afkomstig van de “verjaardagsponsoren”. Dit zijn de familie en vrienden die op m’n 60e verjaardagsfeest hadden ingetekend voor een bedrag per 100 kilometer. Dit heeft in totaal   
€ 860,- opgebracht. Van deze € 860,- hebben wij € 240,- gebruikt voor de aanschaf van het interactieve programma “Nostalgie” voor de tovertafel. Het overgebleven bedrag, t.w. € 620,- hebben wij op onze donorsite van het Alzheimerfonds gestort.

Het andere gedeelte waren de mensen die een bedrag hebben gestort op de Alzheimersite. Uiteindelijk hebben 69!!!! mensen een bedrag gedoneerd. Het totaal van dit bedrag was € 1492,-. Tel daar de hierboven genoemde storting bij op en dan wordt het totaal bedrag op de Alzheimersite € 2112,-. Dit kan worden gebruikt voor het broodnodige onderzoek om ervoor te zorgen dat er zo snel mogelijk een medicijn komt om dementie te stoppen of zelfs te genezen.

Het totale bedrag wat Wilma en ik dus bij elkaar hebben gefietst is € 2112,- plus de € 240,- van het Nostalgieprogramma  =

                                                                                                                € 2352, -

Wilma en ik willen nogmaals iedereen bedanken voor hun donaties, maar ook al de lieve en lovende reacties , die we hebben mogen ontvangen.