Hersteldag

Vanochtend toen ik wakker werd was het behoorlijk vochtig buiten en geheel bewolkt. Gelukkig kwam de koperen ploert (de zon voor degene die deze term niet kennen) snel om de hoek kijken en in sneltreinvaart was de lucht weer staalblauw en konden de tent en de andere spullen snel droog worden.

Om de zon die gelegenheid te geven ben ik eerst op de fiets gestapt en naar de spar gereden. Dat was een paar straten verderop. Dit was een tip van de aardige buurman. Hier heb ik een lekker vers stokbroodje gescoord en thee. Enkele minuten later zat ik voor mijn tentje, die inmiddels al aardig droog was geworden, een stokbroodje met “le vache qui rit” te eten vergezeld door een lekker kopje thee. Het gaspitje met de pannetjes zijn een uitkomst, zowel voor het eten als voor een lekker bakkie koffie of thee.

Na dit lekkere “wakker wordt momentje’’ startte het dagelijkse inpakritueel met mijn excellijst als leidraad. Werkt klasse. Nog even afscheid genomen van de buren en ik was “on the road again”.

“Gelukkig” begon ik weer met een klimmetje. Niet heel erg lang en zoals later bleek zeker niet de laatste. De kustweg is een aaneenschakeling van klimmetjes en afdalingen.

Ik ben aardig wat jaartjes op vakantie geweest in deze streek, maar zelfs met mijn 1e niet al te krachtige auto, een VW Kever, kan ik mij niet herinneren dat ik zoveel heuvels over ben gereden. In mijn geheugen was de kustweg een lange vlakke weg langs de zee. Dat is vanaf nu helemaal aangepast.

Even een tip voor een ieder. (ik lijk Siebrand Niessen wel tijdens het programma “Droomhuis gezocht”). Als je op een weg constant wielrenners tegenkomt met afgetrainde kuiten en voorzien van strakke wielerkleding kan je er vanuit gaan, dat je een heftig parcours tegemoet gaat.

Vandaag had ik mij voorgenomen om een herstel dag in te plannen. Een herstel dag voor mijn beenspieren om precies te zijn. De 1e twee dagen waren best wel heftig geweest. Maar hierboven heb je al kunnen lezen dat dit zeker niet het geval was. Ik voelde die vermoeidheid nog behoorlijk in mijn benen en nu kwam er nog een nieuwe factor bij. Misschien een beetje rare mededeling , maar ook tussen mijn benen was ik een beetje schraal geworden. Iets te laat met de talkpoeder begonnen. Dat heb ik dan ook onderweg alsnog gedaan en dat scheelde direct. Morgen weer lekker poederen dus.

Nu even stoppen met mekkeren en kijken naar de hoogtepunten vandaag. Ik ben weer door een aantal bekende vakantieplaatsen gefietst, zoals Theoule sur Mer, St. Raphael, Frejus, St. Aygulf, maar het absolute hoogtepunt was Boulouris. Wat??? Hoor ik nu een aantal mensen. Jawel Boulouris. Dat is namelijk DE plaats waar mijn voorliefde voor Frankrijk is ontstaan. En wel zo’n 50 jaar geleden. (dan wordt je oud als je dat kunt zeggen). Toen hadden mijn ouders het briljante idee opgevat om naar Frankrijk op vakantie te gaan samen met mijn broers Harm en Paul. Dit moet een behoorlijke rib uit hun lijf geweest zijn, want de vakantie naar deze plaats ging ook nog met de auto-slaaptrein. En het gekke is toen ik daar vandaag doorheen fietste moest ik heel sterk denken aan mijn vader, die daar de 1e dag met zijn voet in een zee-egel stapte en naar de dokter moest.

Vandaag heb ik voor morgen al een camping kunnen ritselen. Dit keer bij Le Lavandou. Ik realiseer mij nu dat ik het al over de camping van morgen heb, terwijl ik nog niets verteld heb over de camping waar ik nu ben. Deze heb ik vanmorgen vlak voordat ik vertrok nog kunnen boeken. En het is een mooie camping. In het plaatsje Les Issambres ligt deze camping met de mooie naam “au Paradis des Campeurs”.

Dat klopt wel een beetje, want de camping ligt ook nog stijf tegen het strand aan.

Omdat het mijn hersteldag was had ik niet echt veel kilometers gepland. Het werden er 45. Ruim voldoende gezien bovenstaande. Hierdoor was ik wel al rond 14.00 uur op de camping. Nadat ik mijn tentje had opgezet op een mooi plekje naast het sanitair gebouw, heb ik mijn zwembroek opgediept uit een van de tassen (ff de excellijst geconsulteerd). Hierna lekker naar het strand gelopen.

En het moet niet nog gekker worden. Ik heb ook nog in zee gezwommen. Brrrr flink koud, maar alles moet je een keer gedaan hebben.

Bij de camping zag ik een restaurant die gegrilde kippen op de kaart had staan. Ik ben gek op gegrilde kip. Alleen al bij het zien van de kaart begon ik al te kwijlen. Dus direct een plekje voor het diner gereserveerd. Ik ben net terug van dat restaurant en wat denken jullie GEEN gegrilde kip. Wederom de kennis van de cursus “omgaan met teleurstellingen” moeten raadplegen. Maar het alternatief “fish and chips” was overigens ook best lekker.

A demain.