Koplampje

Vandaag ga ik eens een keertje niet zeuren over het verloop van deze etappe. Ik wil alleen even kwijt dat ik vanaf de camping in Cassis links af moest en vervolgens gelijk heftig omhoog. Dit heb ik een half uurtje geprobeerd, maar toen ben ik omgekeerd om een andere, maar ook langere route te nemen. Uiteraard ook helemaal niet vlak, maar wel beter. Behalve dit half uur plus het omrijden moet ik ook eerlijk bekennen dat ik vanochtend pas om 08.30 uur wakker werd.

Wat ik ook nog even wil vermelden is dat ik dwars door Marseille heb gefietst. Echt een belevenis. Zo nu en dan heb je het idee dat je door een Afrikaanse stad fietst en even later rijd je langs een prachtig “paleis”.

Ik heb geen idee hoe het heet, maar kijk maar naar de foto. Misschien weet een van jullie het. Ik hoor het graag.

O ja ik had ook aan jullie de vraag voorgelegd of ik een klimmer was of een rouleur. Na vandaag weet ik het antwoord zelf wel. Ik ben een echte rouleur. Ik heb helaas jullie suggesties niet kunnen lezen, omdat ik hier geen internet heb.

En er liep nog wat mis. Op deze camping le Solei (niet verkeerd geschreven!) in Carry-le-Rouet is namelijk alles gesloten. De camping is eigenlijk alleen nog open voor vaste standplaatshouders, maar de vriendelijk dame bij de receptie wilde mij voor een nacht wel een plekje gunnen. Nou ja plekje? Met gemak konden hier twee campers naast elkaar staan. Lekker de ruimte dus, maar geen faciliteiten, dus ik moest zelf koken. Gelukkig was om de hoek een casino en daar heb ik alle ingrediënten voor een lekkere spaghetti maaltijd gekocht.

Bij het opwarmen van de saus werd het gaspitje al minder en bij het opwarmen van het water voor de spaghetti hield hij het voor gezien.

Nog even in de buurt gekeken voor een nieuw gastankje, maar helaas. Dan maar weer over op plan B. Zoals ik jullie al eerder berichtte zijn er in Frankrijk meer pizzatenten dan in Italië. Ook hier was een pizzeria dichtbij. Helaas toch weer een pizza. Het werd een pizza “al thonno” en ik moet zeggen dat hij best lekker smaakte.

Vanavond wilde ik het hebben over mijn uitrusting. Wat is handig en wat is niet handig. Eigenlijk gebruik ik alles wat ik bij mij heb. Dus eigenlijk is alles handig, maar een paar dingen springen er uit. Ten eerste mijn stoeltje. Wat een genot. Anders had ik alles zittend op de grond of in tent moeten doen. “As we speak” zit ik heerlijk in mijn stoeltje dit verslag te typen. Ik hoor sommige al denken. Dat kan niet. Het is inmiddels pikkedonker en blind typen heeft Rico nooit gekend. Klopt. Maar het kan wel. Niet het blind typen, maar wel typen met mijn “koplamp”. Dat is zo’n “lullig” lampje dat je met een bandje op je voorhoofd draagt. Absoluut de topper van mijn uitrusting. Ik weet nog dat ik het lampje met een smalende glimlach uit een bakje bij de Vrijbuiter in Gouda viste. Dit was een gouden greep. Het is niet alleen handig bij het typen, maar bij alles wat je doet na 19.00 uur ’s-Avond, want dan is het hier echt donker en de verlichting op campings is schaars.

Tot vandaag was ik ook heel tevreden over het brandertje. Heerlijk ’s-avonds een bakkie koffie en in de ochtend een lekker kopje thee. Maar je begrijpt dat die liefde sinds vanavond iets bekoeld is. Volgende keer een extra tankje meenemen. Dat geeft mij dan de kans als het ene tankje leeg is om weer snel een 2e tankje aan te schaffen. Ach ja al doende leert men.

En natuurlijk mijn fiets. Wat een wereldapparaat. Er hangt met al die spullen best wel wat gewicht op de fiets. Hij voelt ook zwaar aan, maar als ik vlak rij en op gang ben ligt hij als een huis op de weg. Ook de fiets is een echte rouleur. Haha.

Morgen zal ik toch weer aan de bak moeten en ja weer gelijk om de hoek van de camping. Ik hoop dat mijn benen beter zijn dan vandaag, anders wordt het weer hard afzien. Wel is de wind morgen behoorlijk aanwezig zag ik. Windkracht 5 en ik hoop dat die in mijn rug blaast. Scheelt weer,

Maar ik moet niet zeuren, want ik heb deze reis zelf bedacht. “I had a dream” weten jullie nog, maar soms als ik weer omhoog aan het ploeteren ben denk ik wel eens dat die “dream” een nachtmerrie is. Maar eenmaal over het hoogste punt heen ben ik die gedachte weer snel kwijt als ik naar links kijk…….dan zie ik de Mediterranee!

A demain.