Treine, treine

De titel van dit verslag in een variatie op het bekende “wijnne, wijnne!” van de tv familie de Meilandjes. Iedere middag was dat daar een bekende kreet om lekker met elkaar een wijntje te gaan drinken.

Nou “treinne, treinne” was vandaag ongeveer hetzelfde alleen begon het treinne al in de ochtend en duurde tot ongeveer 16.00 uur.

Vandaag om 08.00 uur opgestaan en snel een ontbijtje gepakt. Lekker crossantje, kopje thee, enz. Vermoedelijk heb ik het zo smakelijk zitten eten dat ik niet hoefde af te rekenen. “C’est gratiute” zei de dame van het hotel met een glimlach. Het blijven aardige mensen die Fransen. 😊.

Toen kwam het grote uur U. Voor het eerst heb ik vanmorgen alle tassen op mijn fiets gehangen. Was best spannend of het allemaal ging passen. Maar het paste allemaal precies. En daarna fietsen met alle bagage. De eerste meters voelden best wel raar aan. Toch een heel gewicht. Pff.

Na afscheid te hebben genomen van de BMW, de eerste kilometers met volle bepakking gemaakt naar het station van Avignon.

. Natuurlijk moest ik hier op een spoor aan de overkant zijn. Gelukkig was er een lift. Hier paste de fiets met een schoenlepel in. Dus naar beneden. Maar dan moet je ook weer omhoog. Helaas was deze lift te klein. Dus met de fiets de roltrap op. Hier droomt Wilma nog steeds wel eens van, maar het ging dit keer helemaal goed.

Eerst dus met de trein naar Marseille. Hier overstappen op de trein naar Nice.

Wat een leuke rit is dat! Door allemaal bekende vakantieplaatsen en regelmatig zicht op de Middellandse zee. In Nice nog een keertje overstappen voor de trein naar Menton. Het begin van mijn werkelijk fietstocht.

Voor de overnachting heb ik in de trein een plekje gereserveerd op de camping Le parc St Michel. Het gaat dus geburen de 1e overnachting in de tent. Gelukkig werk het weer perfect mee dus het moet goed te doen zijn. Nou het weer is inderdaad perfect, maar dat gold voor de  ligging van de camping helaas niet.

Het begon al op het station van Menton. Ik kon mijn fiets met allerlei kustgrepen in de lift naar beneden krijgen, maar ook hier was de lift bij het andere perron naar boven veel te klein. Hier geen roltrap zoals in Avignon. Er zat niets anders op om de fiets de trap op te dragen. Maar de trap was te steil en de fiets te zwaar. Gelukkig kreeg ik hulp van een mevrouw notabene. Ik heb haar de hemel in geprezen en zij gaf mij mee, dat zij hoopte dat ik ook mensen zou helpen als dit nodig mocht zijn. Ik heb haar dit plechtig beloofd.

Maar het bleef niet bij deze eerste krachtsinspanning. Ik kreeg al snel door dat de camping op een berg lag. Netjes de route van google maps gevolgd, maar dat is niet altijd het evangelie. Ik was al een tijdje mijn fiets de berg op aan het duwen, want fietsen was kansloos. Toch maar even aan een meneer gevraagd of dit de juiste weg naar de camping was. “C’est ne pas possible”. Niet dus! Ik kon bij de camping komen via een lange trap, maar dat hadden we bij het station al gedaan en dat was maar een klein trapje. Kansloos. Dus weer naar beneden gereden en daar vond ik op aanwijzen van diezelfde meneer de juiste route naar de camping. Weer omhoog en hoe! In het totaal ben ik 3 kwartier bezig geweest om al fietsend en duwend bij de camping te komen. Badend in het zweet arriveerde ik eindelijk op de camping St Michel.

Ik kreeg een mooi plekje toegewezen en heb mijn tentje en toebehoren geïnstalleerd.

Ook voor het eerst mijn brandertje gebruikt en een van mijn in Nederland gekochte instant maaltijden klaargemaakt. Of het smaakte laat ik mij niet over uit, maar het vulde wel. Ik had sowieso geen zin om de berg af te gaan. Pff.

Vandaag dus de 1e kilometers met de fiets gemaakt. Het waren er niet veel, maar het waren wel heftige kilometer. Morgen dus de eerste fietsetappe. Ik heb net een camping kunnen boeken in Mandelieu=la-Napoule. Volgens google maps ongeveer 70 kilometer. Ik hoop dat google maps morgen beter in vorm is dan vandaan!

A demain.