Flora en Fauna

Zoals gebruikelijk even een terugblik naar gisteren. Over mijn “geweldige” overnachtingsplek heb ik het al gehad. Over mijn avondeten nog niet. Hier is eigenlijk niet veel over te vertellen, behalve dat ik het gehaald heb bij de “Imbiss” en dat het net zo smaakte als het saaie dorp, de slechte overnachtingsplek en het ongezellige ontbijt. En dan was ik ook nog vergeten mijn al betaalde biertje uit de koelkast van de Imbiss mee te nemen.

Na het ontbijt The Fox opgeladen voor een wat langere etappe. De etappe van gisteren was overigens 62 kilometer. Ik had gisteren bedacht om alvast de start voor vandaag voor te verkennen. Hierdoor was de start was veelbelovend. Het zonnetje scheen en uiteraard wist ik al snel het bord van Vechtdalroute te vinden. Ik volgde braaf de aangewezen richting, maar toch had ik er geen goed gevoel over. Voor de zekerheid dus aan een meneer, die in zijn tuin aan het werk was, gevraagd of ik de goede richting op reed naar het dorp Emlichheim. Niet dus! Ik ging de tegengestelde kant op. Een “grappenmaker” had bord 180 graden gedraaid. Ik kan het hem of haar niet eens kwalijk nemen. Er is daar echt verder niets te doen.

Dus snel omgedraaid en het fietsen ging voortvarend. Dit kwam ook doordat ik lekker de wind in de rug had. Na Emlichheim volgde een prachtig fietspad

naar Laar. In Laar ook nog even langs geweest bij de woning van een oud-collega van de VDKH. Hij was zelf niet thuis en zijn vrouw moest naar een afspraak. Jammer, maar ik had toch niet veel tijd gehad, want mijn eindpunt was Hattem en dat was best nog een eindje fietsen. Aan het eind van de dag bleek dit 110 !!! kilometer te zijn. Veruit de langste etappe.

Maar dit kwam ook doordat ik echt tot de monding van de Vecht in het Zwarte Water bij Zwolle wilde fietsen. Vandaag was het officiële afscheid van de rivier die begon als Die Vechte in Darfeld en eindigde als De Vecht bij Zwolle.

Ik heb Die Vechte “geboren” zien worden en omdat het “DIE” Vechte is neem ik aan dat het een meisje is (toch nog wat geleerd van het Duits op school). Ik heb haar van een schattig klein meisje, een smal stroompje

zien opgroeien tot een puber, zeg maar een soort sloot,

en al snel groeide zij uit tot een flinke jonge dame, een riviertje, en daarna was zij een volwassen dame, een flinke rivier dus.

 Degene die nu denkt dat ik vandaag iets te lang op de fiets heb gezeten kan ik geen ongelijk geven. Haha. Maar toch was het mijn beleving van de Vecht tijdens de drie dagen, dat ik langs, over en in de buurt van deze rivier heb gefietst.

Even wat anders! Ik heb jullie beloofd om nog wat te schrijven over de Flora en de Fauna. Eergisteren liet ik in mijn verhaal allerlei beesten de revue passeren en noemde dat flora. Tsja dat klopt natuurlijk niet, maar die twee termen heb ik altijd door elkaar gehaald. Wat wil je? Ik ben een stadsjochie uit het westen van het land. Gelukkig wees mijn fietsmaat Frans mij op deze onmissie. Met Frans heb ik een paar jaar geleden twee hele mooie fietstochten gemaakt in Frankrijk. Hij stond dus vermoedelijk aan de basis van mijn fietsvirus. Frans is overigens vandaag jarig. Gefeliciteerd jongen.

Maar even terug naar de flora en fauna kwestie. Gisteren leek het wel of ik door de fauna sectie extra werd gewezen op wat nu precies de beesten zijn die daar bij hoorden. Het begon met wederom twee reeën (zijn die overigens altijd met z’n tweeën?) die vlak voor mijn fiets overstaken, kort hierna spotte ik mij 1e roofvogel. Deze heeft een kwartiertje voor mij uitgevlogen. Iedere keer als ik dichterbij kwam om een foto te maken vloog hij weg. Het maakte niet uit op wat voor afstand ik stopte, maar op het moment dat ik stopte vloog hij een stuk verder weer naar de volgende tak. Na 3 pogingen heb ik hem toegeroepen dat hij de ko…. kon krijgen! Korte tijd later zag ik één van zijn vrienden. Vraag mij niet welke soorten het waren, want dat weet ik natuurlijk nog steeds niet. Ook wederom een eekhoorn gespot. En als laatste een theekransje fazanten. Toen ik langsreed vlogen er een stuk of dertig dames weg. Ik weet namelijk wel het verschil tussen een mannetjes en een vrouwtjes fazant. Knap he! Om nu te laten zien dat ik het echt begrepen heb, heb ik ook een foto gemaakt van een stukje flora.

Die zie ik ook heel veel langs mijn route.

En hoe zat het met het weer vandaag? Ik meldde jullie al dat ik vanochtend met een zonnetje ben vertrokken. Voor jullie moeilijk te geloven, maar het was echt zo. Ik heb er dus maar een foto van gemaakt.

Tot ongeveer 12.30 uur heb ik het droog gehouden. Toen begon het langzaam te regenen. Ik reed op dat moment door een bosachtig gebied, Ik had geen last van de regen, want de bomen fungeerden als een soort paraplu. Toen het echt hard begon te regenen reed ik net Ommen binnen. Omdat het rond 13.00 uur was heb ik het nuttige maar met het aangename verenigd en ben een eetcafe binnen gelopen en heb daar een uitsmijter gegeten. Ook The Fox was blij met deze stop, want ik had hem geparkeerd onder een van de grote parasols van het terras van het eetcafé. Nadat ik de uitsmijter “in mijn geraamte had geperst” = stoere mannentaal voor “opgegeten” was het ondertussen een soort van droog.

Onderweg werd ik trouwens ook toegejuicht. En nog wel door aanhangers van de rode partij. Zo heette vroeger de PvdA. Weet ik van mijn vader. Hij was samen met mijn moeder lid van de rode jeugd! Nou die zaten er dus.

Tijdens de lunch had ik via “whats-app” even contact met Wilma. Ik kon haar mededelen dat ik het “Pernix” gedeelte van mijn regenkleding had aangehad. Jammer alleen dat ik de jas van Wilma had meegenomen. Ik moet zeggen hij zat wat strak, maar het kleedde wel lekker af. Ik begreep dat de meisjes van 1801 het wel grappig vonden. In mijn voordeel spreekt dat deze regenjasjes opgevouwen in een hoesje zitten en je aan de buitenkant niet kunt zien welke maat het is. Maar........een leer voor de volgende keer is dat je de kleding eerst allemaal even moet passen.

Als laatste nog even een lofzang over mijn overnachtingsplek van vannacht. Toen ik dit adres boekte vroeg de eigenaresse Anouschka of ik het erg vond om beneden te slapen, omdat het daar wat koel is. Ik heb geantwoord dat als het bed voldoende dekens had het voor mij al snel goed is. Ik ga dan al snel visualiseren. Ik dacht dus dat ik ergens een kamer zou krijgen in “the basement” oftewel onder het huis. Nou de praktijk is heel anders. Ik heb een prachtig appartement op de begane grond van een woning. Ik heb hier de beschikking over een slaapkamer, een woonkamer, een eigen badkamer en een eigen wc en allemaal zeer modern en netjes ingericht. Echt een kadootje na de toch wel heftige fietsdag. En als klap op de vuurpijl ligt mijn luxe appartement midden in het centrum van het gezellige Hattem. Dus ik kan zo lopend naar de diverse eettentjes. En speciaal voor Cees ook op loopafstand van de chocoladewinkel.

Tot morgen