The Bridge

Na de heerlijke maaltijd gisterenavond ben ik direct naar mijn kamer gegaan. Deze kamer bevond zich in een gebouw aan de overzijde van de weg. Maar eerst even langs de slaapplaats van The Fox gelopen om te kijken of de ruimte inderdaad was afgesloten. Dat was zo en dus kon ik met een gerust hart gaan slapen.

De wekker had ik om 07.45 uur gezet, maar ik was al voor de wekker wakker. Ff snel onder de douche doorgelopen en de straat weer overgestoken om in het restaurant het ontbijt te nuttigen. En wat voor ontbijt! Ik vertelde jullie gisteren dat ik de enige hotelgast was, maar gezien het opgestelde ontbijtbuffet leek het wel of er een heel elftal moest komen ontbijten. Het ontbrak werkelijk aan niets. Diverse soorten brood, yoghurt met diverse soorten fruit, allerlei soorten jam, allerlei soorten worst en kaas en zo kan ik nog wel even doorgaan en dan kwam ze ook nog aan met een bord roerei. Ik heb ontzettend mijn best gedaan, maar ondanks dat hoop ik dat het elftal alsnog is langs geweest, want zoveel was er nog over.

Na deze 1e inspanning van de dag The Fox opgehaald vanuit zijn slaapplaats. In deze schuur stond onder andere een mobiele tapinstallatie en wat drank voorraad. De tassen op de fiets gehangen en de start van de Vechtdalroute was een feit.

Ik weet niet of het kwam dat The Fox teveel gebruik had gemaakt van de mobiele tap, maar de start was zeer “instabiel”. Het lukte niet om het juiste startpunt te vinden. Het positieve van deze slechte start was dat ik vanaf vandaag het wegenplan van het plaatsje Darfeld van haver tot gort ken. Het negatieve was uiteraard dat ik geen meter verder kwam. Uiteindelijk maar de hulp van google-maps ingeschakeld. Die leidde mij onbewust in no time naar de “Vechtdalroute”.

Het eerste hoogtepunt was het Wasserschloss Darfeld.

Eén van de bronnen van de Vecht, zoals jullie inmiddels weten. In de slotgracht zou zich de bron voor de Vecht bevinden. Even een weetje. Het slot werd gebouwd tussen 1612 en 1616. In 1899 werd het slot door een brand zwaar beschadigd, maar tussen 1902 en 1904 weer helemaal hersteld in de huidige staat.

Het volgende plaatsje was Eggenrode. Hier was ook al een bron van de Vecht! Ook hier een foto gemaakt om maar zeker te weten dat ik in ieder geval bij DE bron van de Vecht ben geweest.

Eggenrode is overigens ook een bekend bedevaartsoord. Nooit van gehoord, maar dan weten jullie dat ook weer.

En dan blijkt dat volgen van de Vechtdalroute niet echt een makkelijke opgave is. Eindelijk heb ik dan iets gevonden wat wij Nederlanders veel  beter hebben georganiseerd als de Duitsers. De Vechtdalroute is namelijk gewoon niet goed, lees slecht, aangegeven. Het lag dus niet aan het feit dat The Fox te dicht bij de tapinstallatie had “geslapen”.

Regelmatig moest ik met google-maps weer in de buurt van de Vecht zien te komen en als ik dan weer op de route zat werd deze NIET altijd met het “Vechtdalroute bord” aangegeven, maar met een bord met daarop een rode fiets en een rijrichting. Ondanks al deze hulpacties was ik toch nog regelmatig “off track”.

Maar ook deze routes waren mooi. Regelmatig reed ik over een “Fahrad strasse” of over een oude spoorlijn, die tot fietspad was getransformeerd. Dat hebben die Duitsers wel weer goed voorelkaar.

Het is gewoon heerlijk fietsen in deze streek en daar hielp het weer vandaag ook aan mee. Het was zelfs bijna de gehele dag redelijk zonnig en dus heb ik geen druppel regen gezien. Lekker hoor.

Ook vandaag tijdens het fietsen weer wat flora gezien. De eerste een flinke roofvogel die vlak naast mij het veld indook naar een prooi. Vraag mij niet wat voor roofvogel het was, want ik ken eigenlijk alleen maar de mus, de ekster, koolmees, kraai enz… Verder heb ik ook vlak naast het fietspad een eekhoorntje gespot, die aandachtig zat te kijken hoe ik met mijn fiets langs reed. Gelukkig is er volgens mij maar één soort eekhoorn, namelijk de eekhoorn! En die was het dus.

In mijn “Let op” verslag heb ik al laten weten dat de Vechtdalroute grotendeels gelijk loopt met de “Kunstwegen”. Dat was het grootste openluchtmuseum van Europa. Nou vandaag heb ik twee kunstwerken kunnen aanschouwen.

Het eerste in Schoppingen was een soort korenhalm die “kunstig” was geknoopt en ontstaan op 1 kubieke meter. Heeeeeeeel kunstig hoor.

De tweede was een oude spoorbrug in een weiland bij het plaatsje Ohne.

Deze oude spoorbrug had dienst gedaan als spoorbrug bij de Oostenrijkse plaats Lassnitz. De achterliggende gedachte van de kunstenaar was dat de brug de twee oevers van de Vecht verbond (doet een brug wel vaker toch?), verder staat hij precies op de grens van 2 Landkreisen en verbindt die dus en als laatste heeft de brug de burgers die medezeggenschap hadden verbonden. Een mooi kletsverhaal dus om een brug 1000 kilometer te vervoeren en in een weiland te plaatsen en het vervolgens kunst te noemen. Laat ik nou ook aardig kletsverhalen kunnen vertellen. Ik zie dus een mooie carrière als kunstenaar voor me!

Momenteel zit ik dat “verslag van de dag” over het “gevecht met de Vecht” te typen in mijn B&B voor de nacht in de plaats Schuttorf. Dat is geen dorp zoals de naam doet vermoeden, maar een stad.

In 1295 kreeg Schuttorf zijn stadsrechten. Verder heeft deze plaats een rijke historie in de textielindustrie en dat is te zien. O.a. aan mijn B&B. Wat een mooie plek in een mooie wijk met allemaal kasten van huizen.

O ja voor de statistici onder jullie gisteren heb ik 47 kilometers moeten afleggen van Enschede naar Darfeld. Vandaag stond de teller op 71!