Was vrouwen

Vandaag was het dan eindelijk zover. De start van weer een fietstocht, t.w. de Vechtdalroute. Ik was best wel een beetje gespannen voor deze fietsreis. De spanning betrof onder andere de spaken in mijn achterwiel. In één van de verslagen van mijn vorige fietsreis heb ik al duidelijk mijn ongenoegen laten blijken over het feit dat ik tijdens die tocht wederom een gebroken spaak had opgelopen. Inmiddels heb ik een volledig nieuw achterwiel voor mijn fiets gekregen. Dus ik heb hoge verwachtingen. Gelukkig heeft The Fox, mijn fiets dus, het geluk dat ik deze reis niet echt veel bagage heb ingepakt. In beide achter tassen zit ongeveer 14 kilo. 7 kilo per tas dus.

De andere spanning was hoe een fietstocht zal verlopen als het weer wat minder is. Ik heb jullie al vaker verteld dat ik een mooi weer fietser ben. Nou dan is eind oktober niet echt de periode dat het weer en de temperatuur op hun best zijn. Toch heb ik de sprong gewaagd.

Natuurlijk vergt dit een andere voorbereiding. Met name goede (warme) kleding is dan een voorwaarde. Dus ben ik de afgelopen week naar “12go” geweest. Dit is een gigantische fietsspeciaalzaak in Waddinxveen. Hier is werkelijk van alles op fietsgebied te vinden. Een mooie winkel, maar niet echt goedkoop. Daarom werd ik bij binnenkomst verrast door een mooie aanbieding, t.w. een wind,-waterafstotende lange fietsbroek, een wind-, en waterafstotende fietsjas, een paar waterdichte overschoenen en als laatste een paar warme handschoenen. Normaal moet dit 440 euro kosten en stond nu voor 149 euro geprijst. Je begrijpt dat ik deze aanbieding met beide handen heb aangegrepen. Wat een korting!

En het werd nog mooier. Toen ik thuis kwam bleek de rits van één van de overschoenen kapot. Ik ben de volgende dag teruggegaan om de overschoenen te ruilen, maar die waren er niet meer. Ik heb vervolgens andere overschoenen gekregen en het verschil zou ik bij de kassa terugkrijgen. Dat bleek dus 40 euro te zijn. Dus met andere woorden de aanbieding was voor mij uiteindelijk slechts 109 euro. Helemaal blij mee.

Na het bestuderen van de weersverwachting heb ik gisteren toch ook maar een regenbroek gekocht.

Qua kleding was ik dus helemaal klaar voor de reis!

Vanochtend rustig opgestaan en samen met Wilma lekker ontbeten. Om 10.45 uur stapte ik op de fiets richting het station van Bodegraven

om de trein van 11.16 uur richting Utrecht te nemen. Deze trein zat dus op zondagmorgen gewoon mudjevol. In Utrecht kwam ik erachter dat ik eigenlijk een trein van een half uur eerder of later had moeten nemen. Dan had ik vanaf Utrecht een directe verbinding naar Enschede gehad. Maar helaas nu moest ik in Amersfoort nog een keertje overstappen. Op zich geen probleem, maar daar kwam ik in de trein richting Enschede, die kwam vanaf Schiphol. Je begrijpt het al. Deze trein zat vol reislustige tukkers. Dat op zich is ook niet zo erg, maar wel de grote hoeveelheid koffers die horen bij het reizen. De fietsplek in de trein was dus volledig ingenomen door koffers, maar met de vertaalcomputer en veel goede wil lukte het om mijn fiets de trein in te krijgen. En dan merk je dat Enschede best wel een heel eind weg is. Om 13.44 uur arriveerde ik eindelijk in Enschede.

De stad van FC Twente. Tot voor kort de trotse nummer 2 van de eredivisie, maar helaas hebben zij die plaats vandaag verspeeld. Feijenoord heeft die plaats weer ingepikt. Ik zal het maar niet hebben over de plaats van mijn club in de stand. Ik blijf het positief bekijken, want ze kunnen namelijk nog een plaats lager, maar dan houdt het echt wel op!

Maar goed eindelijk op de fiets dus. De aanlooproute naar mijn startplaats van de Vechtdalroute in Darfeld in Duitsland heb ik laten bepalen door mijn “favoriete” routeplanner google-maps. Ik moet zeggen dat google-maps vandaag in vorm was. Wat een mooie route. Nadat ik Enschede was uitgereden zat ik in no-time in Duitsland en wat hebben onze oosterburen het toch goed voor elkaar. Wat een ruimte en wat een rust en zelfs een gaswinningsveld ligt bijna onzichtbaar in de bossen en heb je het idee dat je door een natuurgebied fietst. En als dan vlak voor je neus twee reeën het fietspad oversteken (goedkijken op de foto!)

kan mijn dag niet kapot.

Ik had aardig de vaart erin en arriveerde dus net na 16.00 uur in Darfeld. Ik ben gelijk doorgereden naar de bron van de Vecht in Darfeld. Vlak bij die bron staat een beeld van een vrouw die bezig is met wasgoed. Dit beeld is daar neergezet ter herinnering aan de vrouwen van Darfeld, die hun was vol met zeep, altijd spoelden in het kristalheldere stroompje.

Het grappige is overigens dat 3 plaatsen claimen de bron van de Vecht (of zoals de Duitsers zeggen “Die Vechte”) binnen hun grenzen te hebben. Darfeld is er één van. Verder vindt het plaatsje Eggenrode dat de bron van de Vecht in hun gemeente ligt. Hier komen namelijk 2 beken, de Burloer Bach en de Rockeler Bach, bij elkaar en gaan samen verder als de Vecht en dan is er ook nog een bron bij Wasserschloss Darfeld. Wat de echte bron is weet ik echt niet, maar net toen ik hier over aan het nadenken was barstte het enige buitje van de dag los. En toen wist ik het antwoord. De bron van de Vecht bevindt zich in de talloze regenbuien. Opgelost.

Met deze geruststellende gedachte ben ik naar mijn hotel gefietst. Ik was hier 16.40 uur. Te vroeg dus, want het hotel/restaurant Feldkamp

ging pas om 17.00 uur open en zoals de Duitsers betaamt ging de deur inderdaad “puntlich” om 17.00 uur open. Als enige hotelgast had ik het voorrecht om te mogen eten in het bomvolle en volgeboekte restaurant. Natuurlijk heb ik een schnitzel gegeten begeleidt met een “Bitburger”.

Bis morgen!