Chinees

Ik begin mijn verslag meestal met een terugblik naar de vorige dag. Ik had mijn verslag al voor de avondmaaltijd naar jullie verzonden. Die avondmaaltijd was perfect.

Een klein verhaaltje past hier wel bij. Als ik samen met Wilma op reis ga naar het buitenland wil Wilma graag genieten van het eten van het land waar we verblijven. Bv in Spanje zijn tapas de favoriet! Als we dan door een stadje lopen op zoek naar een eetgelegenheid stop ik steevast bij het plaatselijke Chinese restaurant, die uiteraard in elk land van Europa zijn te vinden. Een beetje om te pesten, maar ook omdat ik Chinees eten best lekker vind. Jullie begrijpen inmiddels waar ik gisteren heb gegeten. In een Chinees restaurant! En niet zomaar eentje, maar een Chinees BUFFET restaurant. Voor de somma van 21,90 euro kon ik “opladen” wat ik wilde. Van sushi tot Babi Pangang en ook nog een uitgebreide keuze als toetjes. Ik zal jullie niet lastig vallen wat ik allemaal heb gegeten, maar de uiterst vriendelijke Chinese gastvrouw zei wel dat ze niet teveel van het soort klanten als ik moest hebben. Ze zou dan snel failliet zijn!

Maar behalve dat ik lekker bij de Chinees had gegeten moet ik ook nog even vermelden dat de Chinees was gevestigd in één van de schitterende panden die Schuttorf, als voormalig welvarende textielstad, rijk is.

Dit prachtige pand was een geschenk van één van de rijke textielbaronnen voor zijn dochter. Grappig was dat aan de overkant van de Chinees een groot plein was, waaraan allerlei groot winkelbedrijven zaten. Die waren gevestigd in de oude spinnerijen van die rijke textiel baron. Maar in plaats van die gebouwen te slopen zijn ze op deze manier in ere hersteld. Een mooi staaltje van koesteren van de geschiedenis.

Dat wat betreft gisterenavond. Vanmorgen stond ik op in mijn zeer luxe B&B. De eigenaren waren Nederlanders. De familie De Bruin. Hollandser kan het niet. Van origine kwamen zij uit Bleiswijk en later Houten. Wat een prachtig huis hadden zij hier. Ook het ontbijt was perfect verzorgd. En passant vertelde mevrouw de Bruin dat zij twee fietsboekjes voor mij had. Eén beschreef het “Fietserpad”. Dit is de fietsvariatie op de wandelroute “Het Pieterpad”. Bij een ieder wel bekend. Deze fietsroute stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Ik was dus heel verguld met deze gift. Deze zeer luxe accommodatie kostte maar 39 euro en dan kreeg ik ook nog dat prachtige boekje erbij.

Na het ontbijt The Fox weer uit zijn eveneens comfortabele overnachtingsplek opgehaald en afscheid genomen van de familie de Bruin. Met google-maps moest ik weer zien op de “Vechtdalroute” te komen. Via een werkelijk prachtige route lukte dat bij het plaatsje Engden. Hierna kon ik ook via de knooppunten de Vechtdalroute richting Nordhorn volgen. Jullie geloven het of niet, maar dit ging perfect. Het bordje met de rode fiets was vervangen door een groene fiets. Maar samen met de routebordjes van de Vechtdalroute, de knooppuntenroute en de groene fiets bordjes ging het voortvarend tot aan Nordhorn.

Nordhorn wordt ook wel de waterstad genoemd. Vlak voor Nordhorn splitst de Vecht zich in tweeën en stroomt om beide kanten van de stad heen. In de zomer kan je er zelfs met bootjes door het zeer gezellige stadje varen.

Over varen gesproken. Op het terras van de lunchroom waar ik een lekkere cappuccino had gedronken zat een oude invalide man te kijken hoe ik aanstalten maakte om te vertrekken. Hij sprak mij aan en vroeg waar ik precies heen ging. We raakten aan de praat en hij vertelde dat vroeger schepen met zandsteen uit Bad Bentheim via Nordhorn naar verschillende bestemmingen voeren. Soms stond er dan niet voldoende water in de Vecht en dan liepen de schepen met de zware stenen vast. De bemanning van de boten maakte dan dammen in de Vecht en dat zorgde er voor dat het water hoger kwam te staan. Hierdoor kwamen de schepen los van de bodem en konden weer verder varen. Zelfs tot in Amsterdam. Hier zijn gebouwen gebouwd met zandsteen uit Bad Bentheim. Onder dankzegging voor dit mooie stuk geschiedenis ben ik toch maar verder gereden, want deze meneer had volgens mij nog veeeeeel meer kennis die hij kwijt wilde.

Helaas sloeg wat betreft de route het “noodlot” na Nordhorn weer toe. Maar na een kort “google-mapsje” zat ik alweer snel op de route. Het geheim van op de route blijven is om goed te letten op de groen fiets bordjes. Waar in Nederland op iedere kruising de nummers van de knooppunten staan moet je in dit gedeelte van Duitsland gewoon de groene fietsen volgen totdat er een volgend nummer verschijnt. Makkelijk toch?

Vandaag zag de weersverwachting er niet best uit. Ik was dan ook blij verrast dat ik al de gehele ochtend geen regen had gehad, maar het werd nog mooier want soms kwam er zelfs een waterig zonnetje door. Genietend van het weer en de omgeving stuitte ik opeens op heel veel auto's die langs de kant geparkeerd stonden. Het bleek dat het hele dorp en omgeving was uitgelopen voor een begrafenis. Opeens werd ik weer even geconfronteerd met de vergankelijkheid van het leven, maar aan de andere kant voelde ik mij dankbaar dat ik nog fit genoeg was om dit heerlijke fietsavontuur aan te kunnen gaan en er met volle teugen van geniet.

Genieten doe ik, zoals jullie hebben begrepen, ook van DE kunst onderweg. Vandaag heb ik 2 keer dezelfde berg, de Spollberg (de o moet eigenlijk nog 2 puntjes hebben, maar ik weet niet hoe dat moet), moeten oprijden omdat daar toch echt een kunstwerk moest zijn. Na veel zoeken het “kunstwerk” gevonden, een 240 lange ketting die een aantal oude grafheuvels markeert. Prachtig. Ik heb de ketting in het hoge gras niet kunnen ontwaren, maar gelukkig heb ik het bord kunnen fotograferen.

Hierop is te zien dat die ketting er wel degelijk ligt.

Nu wilde ik eigenlijk nog een hele verhandeling houden over Flora en Fauna, maar die bewaar ik voor morgen. Ik kan wel verklappen dat ik het licht gezien heb en vandaag veel FAUNA heb gezien

Ik wil nog wel even kwijt dat soms het verschil in overnachtingsplekken heel groot kan zijn. Gisteren logeerde ik dus in een luxe villa met een gezellige gastheer en gastvrouw. Vandaag zit ik in een oude boerderij waar alles kraakt en piept. De lampen kapot zijn en helaas is ook nog de gastvrouw ziek. Zij heeft mij gewezen waar morgen het ontbijt klaar staat en vroeg mij om alvast vooruit te betalen, dan hoefde zij morgen haar bed niet uit. Niet leuk voor die mevrouw natuurlijk, maar wat een verschil. Dat maakt het iedere keer weer leuk.

Bis Morgen.