Sokken.

Het is goed om te horen dat mijn verslagen aandachtig worden gelezen. Zo hoorde ik dat de dames van 1801 het poederen van de liezen uitgebreid hebben besproken. Om de dames tegemoet te komen heb ik denk nog een dingetje waarover zij tijdens de koffie best een boom over kunnen gaan opzetten. E.e.a. heeft te maken met de titel.

Natuurlijk is het in Frankrijk ook oktober. Ondanks de zonnige foto op het strand van gisteren koelt het ook hier ’s-avonds behoorlijk af. Zo ook gisterenavond. Nadat ik al mijn “werkzaamheden” had afgewerkt heb ik mij op tijd teruggetrokken in mijn tentje.  De tent was toen al behoorlijk vochtig. Gedurende de nacht werd het ook nog flink koeler. Ik heb het niet vlug koud, maar ik kreeg mijn voeten niet warm. Thuis ben ik verwend met de aanwezigheid van Wilma. En dan kan ik als het nodig is even lekker mijn voeten warmen.  Niet dat zij daar altijd vrolijk van wordt, maar een huwelijk is nu eenmaal geven en nemen! 😊 Maar helaas was Wilma er gisterenavond niet, dus moest ik overgaan op plan B. Jawel gewoon mijn sokken opgezocht en deze aangedaan. Ik begrijp dat dit niet echt romantisch klinkt, maar ik lag toch alleen in de tent en het doel heiligt de middelen. En het hielp en dat is het belangrijkste.

Toen ik om 08.00 uur opstond was alles dus behoorlijk vochtig. Helaas was vandaag het zonnetje er niet als de kippen bij zoals gisteren. De spullen moesten dus vochtig worden opgeruimd.

Zoals tot nu toe iedere dag vertrok ik rond een uur of tien vanaf de camping. Ik merkte dat mijn spieren het nog steeds niet naar hun zin hadden. Maar na een klimmetje was het vervolg bijna Nederlands. Wat een verademing met de vorige dagen. In no time had ik 20 kilometer op de teller staan en reed ik langs bekende kustplaatsen zoals St Maxime, St Tropez, maar ook Port Grimaud. Hier ben ik in het verleden al een paar maal op vakantie geweest. Het wordt ook wel het Venetië van Frankrijk genoemd. Echt een aanrader om naar toe te gaan.

Ook had ik bij deze plaats twee route keuzes. Ik heb gekozen voor de route langs Cogolin,

dus niet langs de kust. Dit ging in het begin best goed, maar ook hier kwamen de klimmetjes. Toen ik het bijna zat was hoefde ik nog maar een kilometer of 5 naar de camping die ik gisteren had gebeld. Het was echter pas 13.00 uur en de man die ik gisteren belde deelde mij mede dat hij pas om 15.00 uur weer aanwezig was. Wat was nu wijsheid. Ik vond het zonde om 2 uur voor de camping te hangen in de wetenschap dat ik nog best een paar kilometer moest rijden om weer in Avignon te geraken. Doorrijden dus. En gelukkig verdwenen ook de klimmetjes weer. Ik had nu mijn zinnen gezet op een camping in Hyeres. Ik had echter nog geen contact gehad met die camping. Nou die bleek dus gesloten.

Vervolgens op een stoepje in Hyeres een belronde gehouden langs de campings. Zij waren dus allemaal gesloten. Soms duurt het even, maar dan heb ik wel eens een heel helder idee. Ik belde het Office du Tourisme van Hyeres. Een vriendelijke mevrouw deelde mij mede dat alleen camping “International” in Gein open was. Zij deelde mij mede dat Gein was gelegen op een schiereiland.

Snel even opgezocht en zo kwam ik er achter dat deze camping nog 12 kilometer verderop was.  Geen probleem, want behalve “goede benen” had ik ook een lekker windje mee. Uiteindelijk kwam het totaal aantal kilometers vandaag op 80.

Op deze camping weer een mooi plekje naast het toiletgebouw toegewezen gekregen. Omdat het al wat later was, t.w. 16.30 uur had ik besloten om vanavond weer zelf te koken. Er was toch geen restaurant in de nabijheid en ik had geen zin meer om op mijn stalen ros te springen. Het zelf koken betekent eigenlijk gewoon een van de meegenomen zakjes opwarmen. Vandaag was het “pasta al salmone”. En ik vond het een lekkere maaltijd. De maaltijd werd begeleid met een welverdiend biertje en om het menu af te maken had ik in de campingwinkel ook nog een toetje gekocht. Wat een verwennerij zeg.

Morgen wordt een spannende dag. De weersverwachtingen waren niet positief, maar het gaat er steeds beter uitzien. Ik ga vermoedelijk niet aan regen ontkomen, maar het schijnt bij een klein buitje te blijven. Wij gaan het zien. Je moet per slot van rekening alles een keertje meemaken.

A demain.

P.s. voor de dames van 1801. Ik zal mijn best doen met poederen!