C'est le ton qui fait la musique

Vanochtend om 08.00 uur ging de wekker.. Geheel tegen mijn normale slaaproutine in heb ik onrustig geslapen. Dit lag absoluut niet aan het bed, want dat lag heerlijk. Ook het dekbed was perfect. Ach misschien was ik onbewust toch benieuwd wat het nieuwe fietsavontuur zou gaan brengen. De wekker kwam dus niet echt als een verrassing. Gelijk maar lekker onder de douche gedoken. En daarna begonnen met het opladen van de fiets. Dan merk je dat je best aardig wat spullen meesleept. En die spullen moesten nu allemaal vanaf mijn hotelkamer op de 2e etage naar beneden gesleept worden. In dit geval was “a room with a view” niet echt ideaal.  

Vandaag dus de echte start van de fietstocht langs de Loire. Gisteren heb ik jullie al laten zien dat ik per ongeluk een hotelletje had geboekt strak langs de fietsroute. Dus nadat ik eerst in de winkelstraat bij de bakker een “pain au raisin” (lekker joh) en een baguetje had gescoord, zat ik in no time op de juiste fietsroute.

En ik moet zeggen dat deze route voor Franse begrippen perfect wordt aangegeven.

Op de route kwam ik er al snel achter dat de app ”weeronline” de juiste windrichting goed had voorspeld. Voor mij wind tegen dus. Helaas de sterkte klopte niet helemaal. Ipv windkracht 5 was het windkracht 6. Je moet je dan voorstellen dat ik de eerste twintigtal kilometers op een mooi geasfalteerde dijk langs de Loire fietste. Lekker hoog boven de rivier waar de wind vrij spel had. Het was echt een behoorlijk heftige tegenwind/zijwind. De wind was zo heftig dat ik op een gegeven moment mijn dank heb uitgesproken aan een flinke bomenrij langs de route, die zich tijdelijk had opgeworpen als een soort windscherm. Verder was  het ook nog flink fris en regende het van tijd tot tijd. De maximum temperatuur vandaag was 8 graden. Op een gegeven moment waren mijn handen zo koud geworden dat ik ben overgestapt op plan B. Fietsen MET handschoenen.

Na een kleine 20 kilometer zwoegen tegen de wind in doemde de stad van Jeanne d’Arc, t.w. Orleans op. Hier ben ik even van de route afgeweken om de kathedraal te fotograferen,

maar de echte reden was dat ik trek had in een lekkere warme cappuccino. En die heb ik opgedronken in een lekker warm koffiebarretje midden in het oude centrum van Orleans. Het was toen inmiddels al 11.30 uur.

Ik had op dat moment nog geen idee waar ik zou gaan overnachten. Eigenlijk werd toen al het zaadje gelegd om vanavond NIET in mijn tentje te gaan slapen. Het is gewoon te fris dacht ik, maar het voelde nog steeds een beetje als valsspelen.

Gelukkig klaarde het weer gedurende de route steeds meer op. Het werd wat lichter, het stopte met regenen en ook de wind werd minder. Slechts windkracht 5. Wat ook hielp dat ik regelmatig door bosachtige parken reed. Hierdoor had ik wat beschutting tegen de wind.

In Meung-sur-Loire kwam ik het eerste serieuze kasteel op mijn route tegen. Helaas kon ik dit kasteel alleen maar op afstand fotograferen. Een stukje verder in het plaatsje Beaugency doemde het volgende kasteel op,

dat ik op de gevoelige plaat heb vastgelegd. Het nadeel van de ligging van die kastelen is dat ze altijd hoog boven de rivier uittornen. Was vroeger natuurlijk strategisch noodzakelijk, maar wat mij betreft hadden ze iets lager gebouwd mogen worden.    

Ondertussen was het ruim 14.30 uur en ik had nog steeds geen plek om te slapen. Ondertussen was ik er van overtuigd dat slapen in een tentje vannacht (de vooruitzichten lieten zien dat het 2 graden zou gaan worden) geen optie meer was. Dus op een bankje, lekker uit de wind, bij het mooie plaatsje Lestiou ben ik op mijn telefoon op zoek gegaan naar een hotelletje. Ik had op dat moment al meer dan 60 kilometer op de teller staan.

Je gelooft het of niet, maar de eerste overnachtingsmogelijkheid die ik zag was een hostel in het plaatsje Mer voor de somma van € 24,80 en daar zat dan ook nog een ontbijtje bij. Dat is zo goedkoop dat ik daar nog niet eens mijn tent voor op kan zetten. Kortom deze accommodatie direct via booking.com geboekt. Het was nog wel even een kleine 8 km vol tegen de wind in beuken maar toen was ik er dan ook. Met een kleine 70 km op de teller kwam ik aan in het plaatsje Mer. Nu associeer ik “Mer” in Frankrijk met de zee. Maar deze “Mer” lag midden in de landerijen te midden van een zee van koolzaad. Maar dat maakte dit plaatsje “Mer” niet minder gewenst dan de echte zee. Ik was blij dat ik er was.

Het hostel was ook gevestigd midden in het “centrum”. Ik kon mijn fiets keurig parkeren op een binnenplaatsje. Behalve een bed en een ontbijt was het ook mogelijk om een avondmaaltijd te nuttigen in het hostel. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. En wat was het lekker. Dit in tegenstelling tot gisteren. Ik heb genoten van een heerlijk 3 gangen menu van wel € 19. Samen met een lekker glas wijn waren de “ontberingen” van vandaag snel vergeten.

Als toetje nog even een videobelsessie gehad met Wilma en de dames van Pernix, die dit weekend de bloemetjes buitenzetten in Reeuwijk. Het was echt niet te geloven wat ik daar zag. Ik wil er niet teveel over zeggen, maar ik weet wel dat alle verenigde hulpdiensten van Bodegraven-Reeuwijk onderweg waren naar de plek waar de dames verblijven. Haha. Het zag er heel gezellig uit!

En dan nog even de strekking van de titel. Ik had vandaag natuurlijk behoorlijk sjagerijnig kunnen worden, maar ondanks de “ontberingen” heb ik een topdag gehad met de “vangst” van het goedkope hostel als hoogtepunt. Kortom “le ton” van je gedachte bepaalt hoe de rest van de dag “la musique” beleeft. Zo als dat geen filosofisch einde is van dit verslag dan weet ik het niet!

A demain.