The day after

Ik ben inmiddels zo gewend om iedere dag een verhaaltje te schrijven dat ik ook vandaag een sterke drang had om toch wat op “papier” te zetten. Al was het alleen maar om alle mensen te bedanken voor hun warme reacties. Wat hebben we daar samen van genoten en wat waren het er veel. Heel, heel hartelijk bedankt namens Wilma en mij. Beiden zijn we niet zo van de aandacht, dus we waren toch een beetje beduusd, maar toch ook trots. Langzaam begint het ook bij ons in te dalen dat we een “aardig” fietstochtje achter de rug hebben. Maar voor het terugkijken hebben we de foto’s en de verhalen op deze site. Gisteren waren we eigenlijk al bezig met het vooruit kijken. Hoe zal precies de terugreis gaan met de trein. Dus waren we al even langs het station van Perpignan gereden. Want we hadden immers “pas” 60 kilometer achter de rug, dus een “lusje” kon daar best even bij.

Op het station was het druk, vooral voor het loket van de informatie. Toen merkte ik dat 60 kilometers je iets ongeduldiger maakt. Ik liet Wilma onomwonden weten dat ik echt niet een uur in de rij ging staan. Info bij de schoonmaak dames op het station bracht soelaas. Ze verwezen ons naar de controleurs op de perrons. Maar van die controleur werd ik weer niet echt vrolijk. Zij deelde mij mede dat de fietsen alleen de TGV in mochten met een speciale hoes. En je begrijpt het al, die hebben wij dus NIET. Een beetje chagrijnig reden wij naar onze B&B in Alénya. Hier werden wij heel hartelijk ontvangen door onze gastvrouw en die vertelden wij het verhaal. Zij bood gelijk aan dat we de volgende dag hun auto mochten lenen om naar de Decathlon in Perpignan te rijden. Wat een schat. Ik weet inmiddels hoe oud zij is (net zo oud als mijn vader is geworden. Ik mocht haar leeftijd verder niet verraden. Dat doe ik dan ook niet!), maar de levensvreugde en de charme straalt er nog vanaf. En dan runt ze ook nog steeds deze B&B's en dat doet ze al 45 jaar. En ik maar zeuren over mijn pensioenleeftijd.

Voor de zekerheid toch even gebeld met de treinreiswinkel in Leiden waar ik mijn tickets voor de trein had gekocht. Hier kreeg ik de verzekering dat wij GEEN hoezen voor de fietsen nodig hadden. Wij hadden voor de fietsen een aparte plek geboekt. Gelukkig.

Voor degene die nog geïnteresseerd zijn in de vervolgserie over het eten heb ik nu weer een korte aflevering. We hebben gisteren gegeten bij de plaatselijke Brasserie annex pizzeria. Vooraf hebben wij onze gebruikelijke “pastis” genuttigd. Heerlijk drankje voor het eten. Hierna heeft Wilma een pizza “Gongo”, wie kent hem niet?, gegeten. Ik had een pizza “Salmone”. We hebben de maaltijd afgesloten met een ijsje met Chantilly. We moeten per slot van rekening wel de calorieën in de gaten houden.

Vanmorgen was de wekker UITGESCHAKELD! 26 dagen had deze kwelgeest ons om 07.15 uur uit ons bed getoeterd. Nu werden we wakker om even voor 09.00 uur. Lekker hoor.

Na mijn telefoontje naar de treinreiswinkel was het eigenlijk niet meer nodig om naar de Decathlon te gaan, maar het aanbod om de auto te mogen lenen was wel heel aanlokkelijk. Op die manier konden wij even wat inkopen doen voor ons 3 daags verblijf in Alénya en voor de BBQ, waar ik echt naar uit keek. Bij het boeken van deze B&B had ik een mooie BBQ gezien en die wilde ik natuurlijk “misbruiken”. Dat is voor mij het ultieme vakantiegevoel en dan ook voor Wilma, want dan hoeft zij niet te koken.

Dus vanochtend eerst de spullen weer netjes ingepakt, want we gingen verhuizen van de 2e verdieping naar de begane grond. Ondertussen hadden we ook een telefoontje gemist van Jeroen, onze schoonzoon. Jeroen presenteert sinds kort samen met zijn broer Jurgen op de radio de ochtendshow “Goodmorning Sunshine” op Gouwe FM. Apetrots ben ik daar op, dus allemaal afstemmen op deze zender. En zeker omdat Jeroen heeft gevraag of ik morgenochtend om 07.40 uur live op de radio de belevenissen van Wilma en mij wil vertellen. U kunt Gouda FM beluisteren/Bekijken via de kabel 99MHZ, tv kanaal 63 of de site http://www.gouda.fm of de Gouda FM app.

O ja. De auto, die wilden wij toch graag even lenen. Wilma haar tas was kapot en het idee was een wat grotere nieuwe tas op wieltjes te kopen. Dan konden wij de inhoud van 3 tassen in een tas proppen. Is toch handiger als je met de trein reist. Nou die auto kregen wij niet zomaar mee, want de man van onze B&B eigenaresse vreesde dat wij er met zijn auto vandoor zouden gaan en wilde alleen zijn auto meegeven als zijn vrouw en een vriendin (van ongeveer dezelfde leeftijd) meegingen. Gelukkig kwam zijn vrouw net aanlopen en hoorde 5 seconden het verhaal. Vervolgens kon haar man zijn autosleutels en papieren inleveren en konden wij op weg. Wij hoorden nog net de toevoeging dat ouwe mannetjes lastig worden als je er al meer dan 60 jaar mee bent getrouwd. Haha.

We hebben een mooie tas en boodschappen gescoord. Toen we terugkwamen was het nog steeds bewolkt, fris en dreigend. Toen naar het strand van St Cypriën gefietst. Op de boulevard lekker wat tapas  gegeten en alvast voor verkend voor onze stranddag morgen, want die gaat er komen!

Omdat Gouwe FM ons morgen vroeg wekt zijn we op tijd wakker en kunnen dus lekker vroeg naar het goudgele zand en een paar heerlijk strandbedjes. Ik vrees dat het verslag morgen een heel stuk korter gaat worden, want ik weet nu al dat ik een dag lang ga snurken op dat strandbedje.

A demain.