Een geniale ingeving

Na een heerlijk verfrissende douche in mijn eigen badkamer ben ik gisterenavond langzaam naar het centrum van Bathmen gefietst. Ik had lekker mijn korte broek aangedaan met daaronder mijn slippertjes. Nee jullie hoeven niet bang te zijn dat ik vanaf nu uitgebreid mijn outfitjes ga beschrijven. Echt dit gaat leiden naar de titel van dit verhaal! Doordat ik mijn slippertjes aanhad ipv mijn gymschoenen kon ik maar moeilijk bij de pedalen komen. Ik zat dus echt te schuiven op mijn zadel. Niet echt prettig, want ik had toch echt nog steeds wel een beetje last van “mijn reet”. Nogmaals sorry, maar een ieder die iets te lang op een fietszadel heeft gezeten begrijpt dan direct wat ik bedoel.

Ik had geen idee wat ik zou aantreffen als centrum van Bathmen, maar ik werd aangenaam verrast. Het zag er gezellig uit met verschillende gezellig uitziende eetgelegenheden. Bij één van die eetgeleenheden zag ik een heerlijke spareribschotel op tafel staan.

Direct mijn schijfremmen getest en die werkte uitstekend. Enkele seconden later zat ik aan een tafeltje stijf naast de tafel met daarop voornoemde schotel. Toen de serveerster vroeg of ik wat wilde drinken zei ik, “Doe mij de spareribschotel maar”. En Albert de spareribs waren top.

Helemaal voldaan stapte ik na deze heerlijke maaltijd weer op The Fox, maar toen ik begon met fietsen verdween al snel weer mijn euforische eetgevoel. Het schuiven op mijn zadel was nog steeds geen prettig gevoel. Al fietsend was ik op zoek naar de oplossing voor de zadelpijn. De zadelpijn kon niet liggen aan mijn zadel, want daarop was ik een paar jaar geleden helemaal naar Zuid-Frankrijk gereden. Zonder problemen. Dit zadel heb ik vanaf mijn oude fiets op The Fox laten zetten. Dus wat kan dan de reden zijn van mijn zadelpijn en opeens…………..was daar de geniale ingeving! Op mijn oude fiets kon ik gemakkelijk fietsen met mijn slippers aan. Zou mijn zadel dan te hoog staan? Dus gelijk toen ik terug was bij mijn overnachtingsadres heb ik mijn zadel lager gezet en wel zo dat ik met mijn slippers aan gewoon, zonder over het zadel te schuiven, kon fietsen. Hoe zou dit morgen, lees vandaag, uitpakken.

Mijn gastvrouw, zelf ook een actief fietsster, volgde mijn activiteiten met grote nieuwsgierigheid. Ondertussen had ze een lekker kopje thee gezet en begon gezellig te babbelen.

Ze vertelde o.a. ook de historie van het prachtige huis met landgoed van haar buren. Het schijnt eerst een bouwval geweest te zijn, totdat het voor slechts 100.000 euro werd gekocht door ene Hans Kazan. Deze heeft jarenlang zowel de buiten-, als de binnenkant van het landgoed opgeknapt. Gelukkig was hij toen al een begenadigd goochelaar en heeft alle troep weggetoverd. (grapje). Na jaren heeft hij alles verkocht voor 1.000.000 euro om zijn droom in Torremolinos, een eigen theater daar, te verwezenlijken. Dit soort gesprekken is één van de redenen dat ik graag logeer bij mensen van “Vrienden op de fiets”. Bijna iedereen heeft wel een mooi verhaal.

Na nog een kopje thee heb ik rond 22.15 uur mijn bedje opgezocht. Er stond immers vandaag een etappe op het programma van ongeveer 85 kilometer.

Op het afgesproken tijdstip van 08.30 uur zat ik aan de ontbijttafel. Het zag er weer geweldig uit.

Om 09.00 uur had ik The Fox verlost uit de schuur en reden wij in de richting van onze volgende overnachtingsplek Baarn.

Het zitten op het zadel voelde direct al een stuk comfortabeler. Onderweg wat gevarieerd met de stand van mijn zadel en ik verwacht dat ik het lek boven water heb. Lekker.

Toch wil even zeuren over het weer."Weeronline" had vorige week belooft dat de windrichting op donderdag, vandaag dus, oostenwind zou zijn. Helaas er stond vandaag bij tijd en wijle een stevige westenwind en “gelukkig” reed ik vandaag alleen maar in westelijke richting. M.a.w. de langste etappe van deze fietstocht de gehele dag tegen de wind in. Pff. Hoho weer genoeg gezeurd Rico. Weet jij wel hoeveel graden het vandaag was? Niet zeuren dus. Sorry!

Ondanks de wind ging de rit voorspoedig. Als snel was ik voorbij Deventer en niet veel later kwam ik in een voor mij best wel bekende plaats namelijk Apeldoorn. Paleis Het Loo

was één van de standplaatsen van mijn vorige baantje.

Leuk om te fietsen langs “Kokkie”. Kokkie was een cafetaria weer wij ’s-avonds vaak een “daghap” bestelden voor het avondeten. Dan moet je denken aan gerechten zoals zuurkool met worst. Als toetje bestelde ik dan steevast een “Viennatta” en die at ik dan heerlijk  in mijn ééntje op. Gelukkig moest ik in die tijd veel sporten om aan de functie eisen te kunnen voldoen, anders had ik nu zeker ruim over de 100 kilo gewogen.

Na het werk reed ik vanaf Paleis Het Loo altijd via de Amersfoortseweg, je weet wel de weg waar het kinderparadijs, de Julianatoren, aan ligt, naar huis toe. Dit was in de auto een klein stukje tot aan Nieuw-Millingen waar ik de rijksweg op ging. Tuurlijk kon ik vanuit de auto ZIEN dat het omhoog liep, maar nu op de fiets VOELDE ik dat ook.Tot aan de afslag naar Elspeet loop het behoorlijk omhoog en dat met wind tegen! Maar na de afslag kwam de beloning. Minimaal 5 minuten lang heb ik niet hoeven trappen en ging toch met een snelheid van 35 kilometer naar beneden. Kijk dat schiet op.

Zoals jullie weten had ik nog een issue met The Fox. De linker trapper functioneerde niet zoals het hoorde. Sterker nog de trapper was kapot. ik had al een flinke hoeveelheid siliconenspray op de trapper gespoten. Hierdoor kraakte hij niet meer, maar Ik had wel de hele tijd spanning of de trapper het tot in Bodegraven zou vol houden. Dan kon ik daar bij mijn dealer een nieuwe trapper ophalen. Maar toen ik Voorthuizen inreed zag ik daar een Koga dealer. Gelijk gestopt en mijn probleem laten zien. Voorzichtig het woord “garantie” laten vallen, maar daar moest ik echt voor naar mijn eigen fietsenmaker. Toch dacht deze fietsenmaker wel met mij mee. Hij had een setje trappers, je moet er namelijk gelijk 2 kopen!, van Koga op voorraad. Deze kosten “slechts” 55 euro! Slik. Maar hij liet mij direct weten dat hij ook merkloze trappers had en die kosten……………..11,95 euro. Die heeft hij erop gezet en de Koga trappers heb ik meegenomen. Kan ik misschien bij mijn fietsenmaker nog wat ritselen, maar daar heb ik echter weinig vertrouwen in. Helaas.

Dus met een goede zadelafstelling en nieuwe trappers had ik niets meer te zeuren. The Fox in topconditie. Trappen dus en na 95 kilometer, jawel, arriveerde ik in het mooie Baarn. Het was inmiddels 16.00 uur, maar ik had gisterenavond een berichtje gekregen van mijn gastvrouw met de mededeling dat zij pas om 17.30 uur thuis was. Dus een mooi terras opgezocht en op een lekker schaduwplekje

dit verslag getypt.

Ik ben inmiddels bij mijn gastvrouw gearriveerd. Ik heb een fijne kamer in een oud herenhuis in de sjieke wijk van Baarn. Helemaal goed.

De rest horen jullie morgen weer. Alweer de laatste dag!