Het Statige Herenhuis

Ik weet waar het aan ligt, maar het komt bij mij toch redelijk vaak voor dat de gastheer en/of gastvrouw gewoon andere bezigheden hebben, terwijl zij mij, een volkomen vreemde, alleen in hun huis laten. Ik heb hier al een aantal malen mijn verbazing over uitgesproken. Misschien mijn vertrouwenwekkende (mooi woord voor scrabble) voorkomen? Ik weet dat ik met deze constatering wat reacties ga oproepen, maar ik plaats hem toch even!

Gisteren was het weer zover. Mijn gastvouw kwam net terug van een weekje vakantie op de eilanden en moest gisterenavond haar hondje ophalen bij vrienden. Ik kreeg dus de huissleutel in mijn handen gedrukt en een korte uitleg hoe ik het huis moest binnenkomen. Gewoon met de sleutel zou je denken en dat klopte ook wel ongeveer, maar het slot van de voordeur was net zo oud als het statige woonhuis, dus er zat wel een kleine gebruiksaanwijzing bij.

Na een fijne douche stapte ik op The Fox richting het (epi)centrum van Baarn. Eigenlijk had ik gewoon kunnen wandelen, maar dat weet je pas als je een geschikte eettent hebt gevonden. Het was eigenlijk globaal om de hoek van mijn logeeradres. Ik had de keuze tussen de Chinees of de Griek. Vlak voordat ik wegging had ik nog even contact met Wilma, die een hele dag met “gele” post-its had doorgebracht. Dus er begon een lichte voorkeur voor de chinees te ontstaan. Maar om de Chinees te bereiken moest ik eerst langs de Griek en daar rook het zo verschrikkelijk lekker dat ik daar maar naar binnen ben gestapt.

Het was gisterenavond nog heerlijk weer, dus het terras zat helemaal vol. Dan binnen maar een plekje gezocht. Daar was nog plek zat. Dat begreep ik wel, want het was behoorlijk warm binnen. Maar mijn motto is “Hoe heter, hoe beter”, dus heb ik een gezellig tafeltje uitgekozen. De warmte binnen werd ruimschoots gecompenseerd door de enthousiaste bediening en het heerlijke eten. Een goede keus!

Na het eten weer terug naar “mijn” herenwoning.

Vanochtend hoorde ik van mijn gastvrouw dat de woning was gebouwd in 1904. Sinds die tijd waren echt veel oude elementen behouden, zoals b.v. de vloeren en de prachtige ornamentenplafonds. En om de inrichting compleet te maken stonden er ook nog steeds stoelen uit die tijd in de “salon”. Eigenlijk was alles een beetje oud, maar het deed niets af aan het wooncomfort.

Het was gisterenavond best nog lekker warm. Ik heb in de tuin nog wat reacties beantwoord en ben rond 22.30 uur naar bed gegaan. Daar was ik na die 95 kilometer best wel aan toe.

Na een heerlijke nacht stond er vanochtend weer een copieus ontbijt op mij te wachten. Wat een ruime hoeveelheid aan lekkere broodjes, yoghurt met vruchten, ham, kaas, zoetigheid, enz. Eigenlijk teveel om op te noemen. Ook de hond des huizes kwam mij als een volleerd gastheer begroeten.

Maar goed, er is een tijd van komen en gaan en de tijd van gaan was gekomen. The Fox weer opgehaald uit zijn comfortabele nachtverblijf en na het afwikkelen van de financiën konden wij beginnen aan onze 6e fietsdag. Volgens de planning de kortste. Dat klopte precies. Alleen hadden de weergoden bedacht vandaag de lucht eens lekker schoon te blazen. Er stond dus een keiharde westenwind kracht 4 tot 5. De hele route vol tegen dus.

Het eerste gedeelte van de schitterende route van vandaag was door de bossen van Baarn en Lage Vuursche, maar de bossen waren “op” bij Hollandse Rading. Vanaf hier ging de route door een prachtig maar open natuurgebied. Hierna waren de Loosdrechtse Plassen aan de beurt. Ook lekker open. Het volgende "doel" was het dorp Breukelen. Een heerlijk vooruitzicht, maar dat duurde iets langer dan verwacht. Vlak voor het dorp moest ik eerst het bruggetje over de Vecht over. Helaas ging net voor mijn neus de brug open. Niet erg natuurlijk, want hierdoor kon ik ff lekker uitpuffen en genieten van de voorbij varende bootjes. Nadat de bootjes onder de brug door waren ging de brug weer dicht, maar helaas bleven de slagbomen ook dicht. Met een verhit hoofd meldde de brugwachter dat er een storing was. Hij ging eerst de brug weer opendoen en kijken of hij de boel kon “resetten”. Dit hielp echter niet. Ondertussen werd het best gezellig druk voor de brug, want het alternatief was een behoorlijk blokje om. Er was maar één persoon, die veel misbaar maakte en dat was een echt dametje in de dop van een jaar of zeventien. Die vond dat er heel snel een oplossing moest komen, want ZIJ had haast. Pff wat een poeha al. Helaas bleven de slagbomen ook voor haar dicht. Maar gelukkig was de brug gewoon ook dicht. Dus de oplossing was de fietsen schuin onder de beide slagbomen doorschuiven en weer verder. In mijn geval ff wat gecompliceerder, want ik had 2 flinke fietstassen. Maar met beleid lukt alles. De dame met haar poeha maar als eerste geholpen. Het werd gelijk een stuk rustiger.

In het dorp Breukelen was vandaag markt. Hier gelijk misbruik van gemaakt door een paar lekkere banaantjes te kopen. Eigenlijk wilde ik een cappuccino scoren, maar het enige terras wat open was zat mudjevol.

Dus lekker doorgefietst, nou ja lekker? Vanaf Breukelen moest ik via Kokengen naar Kanis. Een mooi open poldergebied. Dus fijn op de pedalen. Via Kamerik kwam ik aardig gesloopt in Woerden aan.

In Woerden moest ik bij een winkeltje een riem ophalen die Wilma de week ervoor had besteld. Zo zie je maar dat mijn fietstocht ook nog functioneel is. Voor dit winkeltje mijn banaantje en krentenbolletjes opgegeten om zo voldoende brandstof te vergaren voor de volgende 10 kilometer naar Bodegraven.

Na precies 55 heftige kilometers kwam ik aan bij de laatste overnachtingsplek van mijn fietsroute, namelijk Brasem 9 te Bodegraven. Juist ons eigen huissie. Eigenlijk was het plan, dat ik door zou fietsen naar Leiderdorp. Hier was Wilma om op Anna te passen. Maar dat is bij een plan gebleven.

Ik had geen zin meer om nog weer 25 kilometer tegen die harde wind in te fietsen. Genoeg is genoeg. En dat was precies het gevoel ik had na 6 dagen fietsen. Het was weer heerlijk en ik heb genoten van de diverse routes, het schitterende weer en de mooie mensen die ik heb ontmoet. Fijn ook dat jullie mijn belevenissen weer hebben gevolgd.

Tot de volgende fietstrip.