Goede beslissing

Het lijkt een soort militaire routine te worden, maar ook vandaag ging om 08.00 uur mijn wekkertje. Direct uit bed gesprongen onder de douche doorgelopen. Gisterenavond had ik de meeste fietstassen al helemaal ingepakt. Dus met 2 van die fietstassen de trap naar beneden afgedaald en daar zat mijn “host”, want zo heet dat, al met een stralende glimlach klaar om mij te vertellen dat het ontbijtje al helemaal klaar stond. Een paar stukjes baquette, wat cakeachtigs en een lekker kopje thee afgemaakt met een jus d’orange.

Wat kan je nog meer wensen. Dus met de etenswaren op de foto heb ik mijn geraamte vol geperst (mooi zo’n stoere mannen tekst). Vervolgens mijn andere fietstassen van boven gehaald. Maar niet voordat ik in de tussentijd nog even de sanibroyeur had getest. Even voor degene die niet helemaal op de hoogte is wat een sanibroyeur is het volgende: Dit is een wc zonder afvoer. Mij is verteld dat als je op de spoelknop drukt een soort “messensysteem” de inhoud van het toilet tot zeer kleine deeltjes versnijdt. Ik heb het maar niet gecheckt.

Na het afrekenen van mijn ontbijt met mijn host krijg ik nog een hartstochtelijke afscheidslik van mijn nieuwste bff (wat is dat nu weer?), t.w. de hond van mijn host, Mila. Een ontzettend enthousiaste boxer.

Na een laatste check of ik al mijn spullen bij mij had, uiteraard vooral mijn tas met al mijn belangrijke papieren, kon ik met een gerust hart vertrekken voor mijn 3e etappe. Een ruime 70 kilometer stond op de planning. Ik was in het begin nog niet helemaal gerust wat het 1e gedeelte zou gaan brengen, vooral omdat ik gisteren het laatste gedeelte behoorlijk aan de bak moest door allerlei redelijk steile heuvels te moeten overwinnen.

Maar deze ongerustheid was geheel onterecht. Vanaf mijn B&B moest ik eerst een flinke heuvel af. Dus de 1e 2 kilometer ging zonder te trappen. Zo geraakte ik al snel op een prachtig fietspad richting Tours. Dit fietspad was een omgebouwde treinbaan, een zgn “voie verte”. Om de paar kilometer kwam ik een oud stationnetje langs de route tegen. Heel leuk. 

Eenmaal in Tours 

was ik al heel snel de bordjes van de route Le Loire en velo" kwijt. Ik moet dus een beetje terugkomen op mijn opmerking in één van mijn vorige verslagen, waar ik de duidelijke routeaanwijzingen roemde. Maar dan heb ik altijd nog google maps. Helaas zit deze app op mijn telefoon en op het moment dat ik de app wilde raadplegen bleek mijn telefoon leeg. Ik was toen pas 1,5 uur onderweg. Er was vast iets fout gegaan met het opladen van de telefoon tijdens de nacht.

Maar……………ik ben natuurlijk niet voor een gat te vangen. Ervaring (fietstocht samen met Wilma) had mij geleerd dat telefoons er op de meest cruciale momenten mee ophouden, dus heb ik mij getrakteerd op een powerbank. Wat is dat nu weer? Haha. Dat is een portable oplaadstation. Deze heb ik nu standaard in mijn stuurtas zitten en via een kabeltje kan ik mijn telefoon dus al rijdend opladen.

Met google maps kwam ik al snel weer op de juiste route. En het ging vandaag heerlijk. Ik moest eerst wat stijfheid uit mijn bovenbenen weg trappen, maar daarna ging het echt lekker. Dat had ook te maken met de wind. Hij stond namelijk schuin achter mij.

Het is dus toch een goede beslissing geweest om de fietsrichting te veranderen. Ik zou dus eerst van de Atlantische kust naar Orleans fietsen, maar op het laatste moment heb ik dit omgedraaid. Natuurlijk was ik de eerste fietsdag niet echt overtuigd of die beslissing wel goed was, maar na vandaag ben ik overtuigd van mijn gelijk. Een applaus voor mijzelf dus!

In het plaatsje Vinieul in de buurt van het plaatselijke Chateux een heerlijk chocoladebroodje met een cappuccino genuttigd. Toen ik daar weg reed met de fiets heb ik wel 4 keer gekeken of ik alles bij mij had. Ook bij het kasteel Rigny-Usse

gestopt en deze op de gevoelige plaat vastgelegd. Hier heb ik 3 keer gekeken of ik alles had. Je begrijpt mijn zelfvertrouwen op dit gebied moet weer even groeien.

Flink vooruit geblazen door de wind was ik rond 14.30 uur in de plaats waar ik een hotelletje had geboekt, t.w. Avoine. Het hotel mag eigenlijk de naam hotel niet voeren. Echt zo’n oud gebouw met een paar kamers. Maar wat heb ik eigenlijk nodig? Een bed en een douche en die had ik! Dus ik moet niet zeuren voor die €39. En de jongen die tijdelijk de honneurs voor zijn vader waarnam was zeer hartelijk en een uitstekend gastheer.

Het was ondertussen best lekker zonnig weer geworden met een graad of 15. Dus ff lekker van de zon genoten in een parkje voor de supermarkt. Dat bleek op maar 20 meter van mijn hotel af te liggen. Maar ja, in een dorp met een kleine 1800 inwoners is natuurlijk alles dichtbij. Het andere voordeel is dat ik inmiddels de helft van de bevolking al bij voornaam ken (geintje).

Ik kwam er ook achter dat op “lundi” alle restaurants gesloten zijn. Maar gelukkig had “mijn” hotel

ook een “restaurant” gedeelte. Hier echt wel lekker kebab gegeten begeleidt door een cola zero. Alles bereidt door de jonge enthousiaste hotellier. En als toetje had hij voor mij een originele Magnum. Heerlijk. En dat alles voor €9. Zo zie je maar ieder nadeel (minder hotel) heeft een voordeel (geweldige service).

Nu ga ik nog even aan de slag om morgen weer een onderkomen te boeken.

A Demain