De Heer van Oijen,

De afgelopen nacht heerlijk geslapen in het huis van Joanne. Een grote “vin” boven mijn bed zorgde voor een aangename temperatuur in mijn slaapkamer. Heerlijk uitgerust verscheen ik op de afgesproken tijd, 08.30 uur, aan de ontbijttafel. Een blik op die tafel ontlokte bij mij direct de vraag hoeveel mensen er kwamen ontbijten. 

Joanne is per slot van rekening moeder van een groot gezin. Het antwoord van haar was simpel. Dit is jouw ontbijt. Heel voorzichtig heb ik toen gevraagd of ik echt niet alles hoefde op te eten anders zou The Fox, mijn fiets dus,  absoluut spontaan gaan staken!

Over The Fox gesproken. Na mijn ontbijt liep ik naar de schuur waar The Fox de nacht had doorgebracht. Toen hij mij ontwaarde was hij heel duidelijk. Hij was bereid om samen met mij de Maasroute te rijden, maar hij was klaar met het spirituele gedoe van gisteren. Ik vrees dat hij contact had gehad met Hans. Uiteraard heb ik plechtig beloofd om vanaf vandaag weer gewoon “normaal” te doen.

Voordat ik afscheid kon nemen van Joanne moest ik eerst even samen met The Fox poseren voor haar huis. Vervolgens weer “en route”. Eerst nog even langs de Jumbo voor een banaantje en wat cola en daarna even een extra lusje om Heusden te bezoeken. Heusden is een prachtig vestingstadje en was helemaal in rep en roer. In de plaatselijk krant kon ik lezen waarom dat zo was en nu citeer ik:

“Den afgelopen zeven dagen heeft het de Heer van Oijen samen met sijne vrouwe Joyce belieft om onsch vestingstadje te behagen met een bezoek. Hij was met sijne nieuwerwetse carosch en zijn gevolg vanuit de Heerlijkheidt van Oijen langs de weegen langs de rivier De Maas naar onsche vestingstad getogen. De gehele week heeft Hij samen met sijne vrouwe genooten van onsche bourgondische leckernijen, zoals bier, bier en nog meer bier! 😊. Gisterochtend sijn sij weer teruggereisd naar de Heerlijkheidt van Oijen.

Hierboven staat natuurlijk een beetje onzin. Het komt hierop neer dat Hans en Joyce vorige week met hun camper hebben vertoefd in Heusden. Een plaats waar ik in ieder geval nog nooit geweest was en volgens mij Hans en Joyce ook niet. Toeval? (sorry ik had beloofd niet meer spiritueel te doen!). Ik was nu zo dichtbij, Wijk en Aalburg ligt er namelijk practisch tegenaan, dat ik na de tip van Hans het niet kon laten om Heusden met een bezoekje te vereren

Het was de omweg meer dan waard, wat een leuk plaatsje.

Dat is eigenlijk wel de rode draad van de Maasroute. Omdat vroeger de Maas van essentieel belang was voor de handel en dus de welvaart ontstonden er langs die Maas allerlei plaatsjes, die zichzelf ook een beetje moesten beschermen.

De geboorte dus van verschillende vestingplaatsjes. De een nog mooier en ouder dan de ander, maar allemaal absoluut de moeite waard om te bezoeken.

Het was vandaag een fijne dag om te fietsen. Toen ik vertrok uit Wijk en Aalburg hing er een grote wolk boven mij en die heeft mij 90% van de dag gevolgd. Met de wind 90% van de dag in de rug en een buitentemperatuur van een graad of 23 zouden wederom 90% van de fietsers zeggen: het perfecte fietsweer. Maar ik hou sowieso van een paar graadjes meer, maar ik heb vooral het zonnetje gemist. Maar ik moet niet zeuren, want het was de gehele dag droog. Dat is wel eens anders geweest de afgelopen weken.

Vannacht overnacht ik in Grave. Net als gisteren week google maps weer “iets” af van het daadwerkelijke aantal dag kilometers. Google maps had het over 63 km, mijn dagteller stopte op 86 km. Maar nogmaals de Maas “meandert” behoorlijk.

Natuurlijk kan ik mijn dagelijkse item met wetenswaardigheden over mijn overnachtingsplaats niet vergeten. Grave heeft een behoorlijk grote gevangenis (ik kan hem bijna zien vanuit mijn slaapkamerraam). Dit wist ik al heeeel lang. Zoals jullie weten ben ik begonnen bij de rijkspolitie. In die tijd solliciteerden collega’s al voordat zij 18 waren en werden dan al aangenomen. Zij mochten echter pas naar de opleidingsschool als ze de leeftijd van 18 jaar hadden bereikt. De tijd tot hun 18e verjaardag moesten zij dan “werken” in de gevangenis van Grave.

Verder heeft Grave al meer dan honderd jaar een blindeninstituut, om precies te zijn in 1859. Tegenwoordig heet dit visio onderwijs. Een van de leerlingen op deze school was de beroemste blinde man van Nederland, namelijk Jules de Corte.

Het is maar dat jullie het weer weten!

Tot morgen!